Verbum

радаві́ты, -ая, -ае (уст.).

Які належыць да старога знатнага роду.

Радавітая шляхта.

|| наз. радаві́тасць, -і, ж.

радасло́ўная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

Пералік пакаленняў аднаго роду, які ўстанаўлівае паходжанне і ступень роднасці.

утраі́х, прысл.

Колькасцю ў тры асобы (рознага полу) або істоты (ніякага роду).

Жыць у кватэры ў.

удваі́х, прысл.

Колькасцю ў дзве асобы рознага полу або істоты ніякага роду.

Маці з сынам працуюць у.

дына́стыя, -і, мн. -і, -тый, ж.

1. Шэраг манархаў з аднаго і таго ж роду, якія паслядоўна змяняюць адзін аднаго.

Д.

Бурбонаў у Францыі.

2. перан. Шэраг пакаленняў, якія перадаюць з роду ў род прафесійнае майстэрства, традыцыі.

Д. сталявараў.

|| прым. дынасты́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

радавы́³, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да роду (у 2 знач.).

Р. абрад.

2. Спадчынны, родавы.

Радавая маёмасць.

пато́мны¹, -ая, -ае.

1. Які ад роду належыць да якога-н. саслоўя (уст.).

П. дваранін.

2. Карэнны, спрадвечны.

П. лесаруб.

анчо́ус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дробная марская рыба з роду селядцоў; хамса.

Алівы з анчоусамі.

|| прым. анчо́усны, -ая, -ае.

арты́кль, -я, мн. -лі, -ляў, м.

У граматыцы некаторых моў — часціца, якая дадаецца да назоўніка для адрознення яго роду, пэўнасці і няпэўнасці.