материалисти́ческий, материалисти́чный матэрыялісты́чны;

материалисти́ческое понима́ние исто́рии матэрыялісты́чнае разуме́нне гісто́рыі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паразуме́нне, ‑я, н.

Згода, аднадушнасць, разуменне адзін аднаго. Успамінаючы дэталі, людзей.., [Максім з Апанасам] усё бліжэй даходзілі да паразумення. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гастрано́мія, ‑і, ж.

1. Тонкае разуменне і веданне кулінарнага майстэрства.

2. Харчовыя прадукты высакаякаснага прыгатавання. Рыбная гастраномія.

[Фр. gastronomie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

постига́ние разуме́нне, -ння ср.; спасціга́нне, -ння ср.; см. постига́ть​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адчува́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Псіхічны працэс успрымання з’яў аб’ектыўнага свету пры іх уздзеянні на органы пачуццяў.

А. дотыку.

А. новага.

2. Перажыванне, уражанне, прадчуванне; успрыманне свядомасцю, разуменне; пазнаванне.

Паэтычнае а. свету.

А. рэчаіснасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пе́транне (петріныія) ’разуменне’ (Юрч. СНЛ). Да петрыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

матэрыялісты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які грунтуецца на ідэях матэрыялізму. Матэрыялістычнае разуменне гісторыі.

2. Прасякнуты матэрыялізмам (у 2 знач.); вузка практычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

густ, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Адчуванне, разуменне прыгожага.

Апранацца з густам.

2. Схільнасць да чаго-н.

У розных людзей розныя густы.

Гэта мне па гусце (падабаецца).

3. Стыль, манера.

Зрабіць падарунак на свой г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панталы́к, -у, м. (разм.).

У выразах: збіцца з панталыку —

1) збянтэжыцца, зблытацца, страціць разуменне;

2) пачаць весці няправільны спосаб жыцця;

збіць з панталыку —

1) выклікаць замяшанне, заблытаць;

2) прымусіць адступіць ад правільных думак, меркаванняў; штурхнуць на што-н. нядобрае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

взаи́мный узае́мны;

взаи́мный зало́г грам. узае́мны стан;

взаи́мное понима́ние узае́мнае разуме́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)