расску́бці, -скубу́, -скубе́ш, -скубе́; -скубём, -скубяце́, -скубу́ць; -ску́б, -бла; -скубі́; -ску́бены; зак., што.

Скубучы, разадраць, расцягнуць што-н.

Р. кудзелю.

|| незак. расскуба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. расскуба́нне,-я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскрыва́віць, ‑ваўлю, ‑вавіш, ‑вавіць; зак., каго-што.

Разадраць, разбіць да крыві. Раскрывавіць рукі аб калючкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нададра́ць, наддзяру, наддзярэш, наддзярэ; наддзяром, наддзераце; зак., што.

Разм. Крыху, не да канца разадраць. Нададраць канверт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разодра́ть сов., разг. разадра́ць, раздзе́рці, мног. параздзіра́ць, разарва́ць, мног. паразрыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак., што (разм.).

1. Разадраць на палосы, распаласаваць што-н.; падраць.

Р. кашулю.

2. Нанесці рану, глыбокую драпіну.

Зачапіўся за сук і разлупіў скуру на назе.

|| незак. разлу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расску́бці, ‑скубу, ‑скубеш, ‑скубе; ‑скубём, ‑скубяце; зак., што.

Скубучы, разадраць, расцягнуць што‑н. Пачала [Зося] распорваць шво, расскубла счарнелую вагу. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Распаласава́ць ’разрэзаць’ (Цых.), параўн. чэш. rozplasati (obuv) ’разарваць, разадраць’. Да паласа (гл.), паласаваць ’разрываць, разразаць на палоскі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расцара́пать сов. разадра́ць, раздзе́рці, мног. параздзіра́ць; (во многих местах) паабдзіра́ць, падра́паць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разадра́ны

1. разо́рванный, разо́дранный;

2. разо́рванный, расте́рзанный;

3. расцара́панный; расчёсанный;

1-3 см. разадра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Калупаючы, разадраць, зрабіць дзірку ў чым‑н. Варанецкі выламаў дручок, раскалупаў засохлую твань і выцягнуў пусты гумавы бот. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)