а́рыя, -і, мн. -і, а́рый, ж.

Партыя для аднаго голасу (пераважна ў оперы, аперэце) або для аднаго інструмента, а таксама самастойная вакальная ці інструментальная п’еса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скетч, ‑а, м.

Невялікая эстрадная п’еса жартаўлівага зместу.

[Ад англ. sketch — эскіз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

востраканфлі́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца вастрынёй канфлікту. Востраканфліктная п’еса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаакто́вы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з аднаго акта. Аднаактовая п’еса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяціакто́вы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з пяці актаў. Пяціактовая п’еса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многаакто́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які складаецца з некалькіх актаў. Многаактовая п’еса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вадэві́ль (БРС). Праз рус. водевиль (Крукоўскі, Уплыў, 84) з франц. vaudeville ’песенька, тэатральная п’еса з куплетамі’ (Шанскі, 1, В, 124; Рудніцкі, 1, 460).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

арлекіна́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Тэатральная п’еса, у якой галоўную ролю выконвае арлекін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрме́цца, нескл., н.

Невялікая інструментальная п’еса свабоднай формы, часам — самастойны аркестравы нумар у оперы.

[Іт. intermezzo — перапынак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрлю́дыя, ‑і, ж.

Невялікая п’еса або ўрывак, якія з’яўляюцца звязкай паміж дзвюма другімі часткамі музычнага твора.

[Ад лац. inter — паміж і ludus — гульня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)