піктагра́фія, ‑і, ж.

Старажытная форма пісьма пры дапамозе піктаграм.

[Ад лац. pictus — маляўнічы і грэч. gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атрыма́льнік, ‑а, м.

Той, хто атрымлівае што‑н. Атрымальнік пісьма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ало́вак, ало́ўка, мн. ало́ўкі, ало́ўкаў, м.

Прылада для пісьма, малявання, чарчэння — тонкая палачка графіту або сухой фарбы ў драўлянай, пластыкавай, металічнай і інш. абалонцы.

Каляровыя алоўкі.

|| прым. ало́ўкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сюррэалісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сюррэалізму, сюррэаліста. Сюррэалістычная манера пісьма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канве́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

1. Пакет з паперы для перасылкі пісьма па пошце.

Купіць канвертаў.

2. Коўдра для грудных дзяцей, пашытая ў форме пакета.

|| прым. канве́ртны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыптагра́фія, ‑і, ж.

Спосаб пісьма, зразумелы толькі для дасведчаных або разлічаны на адгадванне.

[Ад грэч. ktyptós — скрыты і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапіда́рны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Сціслы, але выразны, зразумелы (пра стыль, форму пісьма). Лапідарны стыль.

[Ад лац. lapidarius — рэзчык па камені.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастскры́птум, ‑а, м.

Кніжн. Прыпіска ў канцы пісьма пасля подпісу, якая абазначаецца лацінскімі літарамі PS.

[Лац. postscriptum — пасля напісанага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́чырк ’манера пісьма’ (ТСБМ), рус. по́черк, укр. по́черк, старое начерк. Да чыркаць ’праводзіць лінію’, пісаць’ (< *čьrkati).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зваро́тны, -ая, -ае.

1. Які вядзе назад (пра шлях, дарогу).

З. шлях.

2. Які аднаўляецца, часам узнікае зноў.

З. тыф.

3. У граматыцы: які абазначае адносіны да суб’екта маўлення.

З. дзеяслоў.

○

Зваротны адрас — адрас адпраўшчыка пісьма, пасылкі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)