высокаўраджа́йны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца высокай ураджайнасцю. Высокаўраджайны сорт пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкаўраджа́йны, ‑ая, ‑ае.

Які дае нізкі ўраджай. Нізкаўраджайны сорт пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустазе́рнасць, ‑і, ж.

Адсутнасць зерня ў збожжавых раслінах. Пустазернасць пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чацвяры́к, -верыка́, мн. -верыкі́, -верыко́ў, м.

1. Старая мера аб’ёму сыпкіх цел; адна восьмая частка чвэрці.

Ч. пшаніцы.

2. Чатыры кані ў адной запрэжцы.

Ехаць на чацверыку.

|| прым. чацверыко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белату́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Спец. Гатунак яравой пшаніцы; арнаутка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засухаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Здольны пераносіць засуху (пра расліны). Засухаўстойлівы сорт пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаўраджа́йны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова ўраджайны, які дае малы ўраджай. Малаўраджайны сорт пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыціка́ле, нескл., н.

Новая збожжавая культура, якая з’яўляецца гібрыдам пшаніцы і жыта.

[Ад лац. triti (cum) — пшаніца і (se) cale — жыта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сандамі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Сорт мяккай азімай пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэдняра́нні, ‑яя, ‑яе.

Сярэдні па часу выспявання сярод ранніх сартоў. Сярэдняраннія сарты пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)