наве́двальнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто прыходзіць куды-н. з якой-н. мэтай, наведвае каго-, што-н.

Пастаянны н. бібліятэкі.

|| ж. наве́двальніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наве́двальніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздражня́льны, -ая, -ае.

1. Які хутка прыходзіць у стан раздражнення; уразлівы, чуллівы.

Р. чалавек.

Р. характар.

2. Звязаны з уздзеяннем якога-н. раздражняльніка на арганізм або на асобны орган.

Р. працэс.

|| наз. раздражня́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грабны́, ‑ая, ‑ое.

Які прыходзіць у рух судна шляхам адштурхоўвання вады. Грабны вінт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбуджа́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць прыходзіць у стан узбуджэння (у 2 знач.). Празмерная ўзбуджальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

образу́мливаться

1. абразу́млівацца, абразумля́цца, прыхо́дзіць да ро́зуму, аду́мвацца, разумне́ць;

2. страд. абразу́млівацца, абразумля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посеща́ть несов.

1. наве́дваць;

2. перен. наве́дваць (каго), прыхо́дзіць (да каго); см. посети́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приходя́щий

1. прич. які́ (што) прыхо́дзіць;

2. прил. прыхо́дзячы;

приходя́щие больны́е прыхо́дзячыя хво́рыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адве́нт ’пост перад калядамі’ (Сцяшк. МГ) < лац. adventus ’прышэсце Хрыста’ (< advenire ’прыходзіць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мяша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Злучацца, змешвацца з чым-н.; перамешвацца.

Мяшаюцца пахі лугавых кветак.

2. Умешвацца ў што-н. (разм.).

М. ў чужыя справы.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыходзіць у беспарадак, блытацца; траціць яснасць.

Думкі мяшаюцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэградзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Паступова страціць (страчваць) былыя добрыя якасці; прыйсці (прыходзіць) у заняпад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)