пранікнёны, -ая, -ае (кніжн.).

1. 3 вялікім унутраным пранікненнем, хвалююча шчыра.

Пранікнёная прамова.

2. Тое, што і праніклівы (у 2 знач.).

Пранікнёныя вочы.

|| наз. пранікнёнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́паведзь, -і, Т -дзю, мн. -і, -яў, ж.

1. Прамова рэлігійна-павучальнага зместу.

Сказаць п.

2. перан., чаго. Распаўсюджванне якіх-н. ідэй, поглядаў (кніжн.).

П. новых ідэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ра́цэя ’святочная віншавальная прамова, арацыя’ (валож., Жыв. сл.), ра́цыя ’тс’ (Нас.), ра́ца ’пажаданне (у валачобнікаў)’ (Стан.), ст.-бел. орация, орацея ’ўрачыстая прамова’. Параўн. укр. ра́ція ’тс’, рус. дыял. раце́я ’павучальная прамова’. Запазычана праз ст.-польск. oracyja з лац. ōrātio ’прамова, красамоўства, дар слова’ (Булыка, Лекс. запазыч., 162; Фасмер, 3, 450).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

патэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Поўны пафасу, усхваляваны, страсны. Патэтычны стыль. Патэтычная прамова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палымя́ны, -ая, -ае.

1. Які мае ярка-чырвоны колер, колер полымя.

П. захад.

2. перан. Вельмі палкі, страсны, моцны (высок.).

П. патрыёт.

Палымяная прамова.

|| наз. палымя́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэмагагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на дэмагогіі, пранікнуты ёй. Дэмагагічная прамова. Дэмагагічны лозунг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панегіры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да панегірыка, панегірыкаў, уласцівы ім. Панегірычная прамова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здра́віца, ‑ы, ж.

Тост за здароўе; кароткая прамова з пажаданнем здароўя. Здравіца ў гонар пераможцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трона; прызначаны для трона. Трапная зала. Тронная прамова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філі́піка, ‑і, ДМ ‑піцы, ж.

Кніжн. Гнеўная выкрывальная прамова, выступленне супраць каго‑, чаго‑н.

[Ад назвы прамоў старажытнагрэчаскага аратара Дэмасфена супраць цара Філіпа Македонскага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)