падмахну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што (разм.).

Падпісаць, паставіць свой подпіс пад чым-н. спехам ці не чытаючы таго, што падпісваеш.

П. загад.

|| незак. падма́хваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пацвярджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе пацвярджэнне чаго‑н. Пацвярджальны факт. Пацвярджальны подпіс. Пацвярджальная тэлеграма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэксто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Разм. Кароткі тлумачальны подпіс пад малюнкам, здымкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўто́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тэкст твора, напісаны рукой аўтара.

А. паэмы «Курган».

2. Уласнаручны, звычайна памятны, надпіс ці подпіс.

Узяць а. у вядомага артыста.

|| прым. аўтаграфі́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улюбёна, прысл.

Выражаючы любоў; любоўна. Подпіс атрымаўся закручасты, і Міхась, адставіўшы руку, улюбёна глядзеў на яго. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўто́граф, ‑а, м.

Тэкст твора, напісаны рукой аўтара; аўтарскі рукапіс. Аўтограф паэмы «Бандароўна». // Уласнаручны подпіс, надпіс. Аўтограф Якуба Коласа.

[Грэч. autos — сам і grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засвиде́тельствовать засве́дчыць;

засвиде́тельствовать по́дпись канц. засве́дчыць по́дпіс;

◊

засвиде́тельствовать почте́ние уст. вы́казаць паша́ну.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмахну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Паставіць свой подпіс пад чым‑н., падпісаць што‑н. Падмахнуць загад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́спіс ’мастацкае ўпрыгожанне каляровымі фарбамі сцен, столі і да таго пад., насценны жывапіс’, ’подпіс’ (ТСБМ). Да распісваць < піса́ць (гл.), якое з рус. писа́ть ’маляваць ікону, карціну’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

засве́дчыць сов. засвиде́тельствовать; (документ — ещё) удостове́рить, заве́рить;

з. по́дпіс — засвиде́тельствовать (удостове́рить, заве́рить) по́дпись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)