нары́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нарыва. Нарыўная паверхня.
нарыўны́, ‑ая, ‑ое.
Які прызначаны для лячэння нарываў. Нарыўны пластыр. // Які выклікае нарывы. Нарыўны газ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мазо́ль, -заля́, мн. -залі́, -залёў, м.
Патаўшчэнне скуры ці пухір з вадкасцю ад працяглага трэння.
Рукі ў мазалях.
Крывавы м.
◊
Жыць з мазаля (разм.) — жыць працай.
Зарабіць сваім мазалём (разм.) — нажыць сваёй працай.
|| прым. мазо́льны, -ая, -ае.
М. пластыр (для вывядзення мазалёў).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гумо́зны 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гумы 2. Гумозная пухліна.
гумо́зны 2, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да гумозу. Гумозная хвароба.
2. Які змяшчае ў сабе гумі. Гумозны пластыр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мазо́льны
1. мозо́листый, мозо́льный;
~ныя ру́кі — мозо́листые (мозо́льные) ру́ки;
2. (относящийся к мозоли) мозо́льный;
м. пла́стыр — мозо́льный пла́стырь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Разлёпа, разлёпушка ’нязграбны чалавек’ (астрав., Сл. ПЗБ), укр. леп ’ліпкі бруд’, ле́павча ’бруднае дзіця’, славен. lép ’клей’, серб.-харв. ле̑п ’клей, усё, што клеіць’, ц.-слав. лепъ ’клей, пластыр’. Да прасл. *lepъ, *lьpъ ’клей, усё, што ліпне’ (ЕСУМ, 3, 222–223). Падрабязней гл. ЭССЯ, 14, 224–225. Параўн. ляпня́к ’недапечаны хлеб, які ліпне да зубоў’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыляпі́цца сов., прям., перен. прилепи́ться;
пла́стыр до́бра ~пі́ўся — пла́стырь хорошо́ прилепи́лся;
ён ~пі́ўся на ко́нчыку зэ́дліка — он прилепи́лся на ко́нчике скаме́йки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мы́льный мы́льны;
мы́льный ко́рень фарм. мы́льны ко́рань;
мы́льный спирт хим. мы́льны спірт;
мы́льный пла́стырь мед. мы́льны пла́стыр;
◊
мы́льный пузы́рь мы́льны пузы́р, мы́льная бу́рбалка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Твор ’прадукт творчай працы’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Гарэц.), твуор ’стварэнне; істота’ (Арх. Федар.). Параўн. укр. твір ’прадукт творчай працы’, стараж.-рус. творъ ’выгляд’, польск. twór ’прадукт творчай працы’, ’стварэнне, жывая істота’, чэш., славац. tvor ’стварэнне; выраб’, славен. tvȏr ’утварэнне, нарыў’, серб.-харв. тво̑р ’пластыр з бялка на рану’, ст.-слав. творъ ’праца; чын’. Прасл. *tvorъ ’стварэнне, фармаванне, вытворчасць’, аддзеяслоўны назоўнік ад *tvoriti (гл. тварыць 1), першапачаткова назва працэсу з наступнай канкрэтызацыяй (Борысь, 657; Бязлай, 3, 253); інакш і менш верагодна *tvoriti ад *tvorъ/*tvarъ, гл. ЕСУМ, 5, 533.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
му́ха, ‑і, ДМ мусе, ж.
Шырокараспаўсюджанае двухкрылае насякомае, якое часта з’яўляецца пераносчыкам узбуджальнікаў інфекцыйных хвароб.
•••
Гесенская муха — камарападобнае насякомае атрада двухкрылых, небяспечны шкоднік хлебных злакаў.
Шпанская муха — а) невялікі жучок, шкоднік лісцевых дрэў і кустоў; б) пластыр з высушанага і здробненага гэтага жучка; выкарыстоўваецца ў медыцыне.
Быць пад мухаю гл. быць.
З мухамі (у носе) — з норавам.
Мухі дохнуць — пра каго‑н. вельмі сумнага, нуднага або што‑н. вельмі сумнае, нуднае.
Мухі не пакрыўдзіць гл. пакрыўдзіць.
Рабіць з мухі слана гл. рабіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адмачы́ць сов.
1. отмочи́ть;
а. пла́стыр — отмочи́ть пла́стырь;
2. спец. (вымочить, пропитать влагой) отволо́жить;
а. ску́ру — отволо́жить ко́жу;
3. перен., прост. отмочи́ть;
ну і ~чы́ў шту́ку! — ну и отмочи́л шту́ку!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)