лімо́ннік, ‑у, м.
Павойныя кусты сямейства магноліевых з чырвонымі ягадамі, якія сваім смакам нагадваюць лімон. Пахучы лімоннік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
духмя́ны, ‑ая, ‑ае.
З моцным прыемным пахам; пахучы. Мы ляжым на капе духмянага сена пад гарачымі праменнямі ліпеньскага сонца. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мар’ёнак, драг. марʼёнок ’рамонак пахучы, Matricaria matricarioides L. (Less.)’ (Нар. лекс.). У выніку кантамінацыі мар’янка ’маяран садовы’, ’братаўка’ і розныя іншыя расліны (параўн. укр. марʼя́нка паху́ча ’дзярачка пахучая, Asperula odorata’, рус. кур. марья́нка ’валяр’ян лекавы, Valeriana officinalis duсt.’) і рамонак, які ў выніку дысіміляцыі з ⁺міронак, параўн. мыру́н ’рамонак пахучы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
грэйпфру́т, ‑а, М ‑руце, м.
1. Паўднёвае вечназялёнае цытрусавае дрэва сямейства рутавых.
2. Гаркавата-салодкі пахучы плод гэтага дрэва круглай або авальнай формы.
[Англ. grape-fruit.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́дарны, ‑ая, ‑ае.
Пахучы, духмяны. Водарнае паветра. Водарнае рэчыва. □ У лесе сыра. Пасля дажджу пахла прэллю. Ад зямлі, падымалася ўгару густая водарная пара. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
горо́шек гаро́шак, -шку м.;
души́стый горо́шек бот. паху́чы гаро́шак;
зелёный горо́шек кул. зялёны гаро́шак;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Духмя́ны ’пахучы, водарны’ (БРС, Касп.). Рус. духменый, духмя́ный. Утварэнне суфіксам *‑men‑ ад *duxъ ’пах, духмянасць, водар’. Трубачоў (Эт. сл., 5, 151) рэканструюе прасл. дыял. *duxmenъ ’духмяны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мыру́н ’рамонак пахучы, Matricaria matricarioides (Less.)’ (бяроз., Нар. лекс.). З мірон, якое пад уплывам імя Мірон з назвы рамон ’рамонак’ у выніку перастаноўкі р…м > м…р.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нешыро́кі, ‑ая, ‑ае.
Невялікі па шырыні; даволі вузкі. Па баках нешырокай малапаезджанай дарожкі, сярод розных траў і кветак, багата рос і ўжо выспяваў пахучы кмен. Колас. Нешырокая пясчаная вуліца пуставала. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сты́раксавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да стыракса, уласцівы яму. Стыраксавы пах. // Які выдзяляе стыракс. Стыраксавае дрэва. // у знач. наз. сты́раксавыя, ‑ых. Сямейства дрэвавых і кустовых раслін, якія выдзяляюць пахучы бальзам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)