поспе́ть​II сов. (успеть) разг. паспе́ць, упра́віцца; см. поспева́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́спеліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Даць магчымасць паспець. Выспеліць памідоры на сонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паспява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паспяваць ​2 — паспець ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упра́віцца, -а́ўлюся, -а́вішся, -а́віцца; -а́ўся; зак.

1. з кім-чым. Скончыць якую-н. справу.

Аднаму з гаспадаркай не ў.

2. Паспець за які-н. тэрмін схадзіць або з’ездзіць куды-н. і вярнуцца назад.

У. за суткі.

3. Змагчы, паспець зрабіць што-н.

Не ў. адказаць.

4. з кім-чым і без дап. Адолець, стрымаць каго-, што-н., падпарадкаваць сваёй волі.

У. з дэбашырам.

|| незак. упраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Наспе́ць ’наступіць’ (Яруш.). Да спець (гл.), параўн. прыспе́ць ’надысці’, паспе́ць ’укласціся ў час’ і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зашы́цца, -ы́юся, -ы́ешся, -ы́ецца; зак. (разм.).

1. Забрацца ў зацішнае, глухое месца і пад.; паглыбіцца ў што-н.

З. ў куток.

2. Не паспець зрабіць што-н.

З. з работай.

|| незак. зашыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спазні́цца, спазню́ся, спо́знішся, спо́зніцца; зак.

1. З’явіцца пазней, чым трэба.

С. на самалёт.

2. з чым, з інф. і без дап. Не паспець зрабіць што-н. своечасова.

Спазнілася падаць дакументы.

|| незак. спазня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усачы́ць, усачу́, усо́чыш, усо́чыць; усо́чаны; зак., за кім-чым.

1. Сочачы за кім-, чым-н., паспець заўважыць што-н.

За падзеямі не ў.

2. Назіраючы, не дапусціць чаго-н. непажаданага, утрымаць ад непажаданых учынкаў.

У. за дзіцем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыспе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Надысці, настаць (пра час, справу, патрэбу).

Прыспела чарга.

2. безас. Абавязкова спатрэбіцца, вельмі захацецца (разм.).

Што табе так прыспела з гэтай паездкай?

3. З’явіцца ў патрэбны момант; паспець, не спазніцца (разм.).

П. на паратунак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак., у чым і без дап.

Быць у стане застою, рабіцца косным. Каснець у невуцтве. Паспець у рэлігійных забабонах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)