посла́ть сов., в разн. знач. пасла́ць; см. посыла́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засто́ліць, ‑столю, ‑століш, ‑століць; зак., што.

Паслаць столь. Застоліць хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насціла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. насцілаць — паслаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасла́ны I

1. по́сланный; у́сланный;

2. по́сланный, ото́сланный;

3. наряжённый, по́сланный;

4. по́сланный;

1-4 см. пасла́ць I

пасла́ны II по́стланный, посте́ленный; см. пасла́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падасыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Даслаць, паслаць дадаткова — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лазу́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Разведчык (звычайна ў тыле ці ў размяшчэнні праціўніка); шпіён.

Паслаць лазутчыка.

|| ж. лазу́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. лазу́тчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

авіяпо́шта, ‑ы, ДМ ‑шце, ж.

Перавозка пошты паветраным транспартам. Паслаць пісьмо авіяпоштай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасыла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пасылаць — паслаць ​1 (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасыла́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да пасылаць (гл. паслаць ​1 у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даве́раны, -ая, -ае.

1. Надзелены давер’ем.

Давераная асоба.

2. у знач. наз. даве́раны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, хто дзейнічае па чыёй-н. даверанасці.

Паслаць свайго даверанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)