Verbum

со́цкі, -ага, мн. -ія, -іх, м. (уст.).

Выбарная асоба з сялян, якая дапамагала паліцыі падтрымліваць парадак у вёсцы.

пара́дкавацца, -куюся, -куешся, -куецца; -куйся; незак. (разм.).

Прыводзіць што-н. у парадак, у належны стан.

Буду п. ў хаце.

упара́дкаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны; зак.

1. каго-што і без дап. Прывесці ў парадак, навесці парадак дзе-н.; вырашыць; уладкаваць.

У. кнігі.

У. ў хаце.

У. справы.

2. што. Добраўпарадкаваць.

У. гарадскія кварталы.

|| незак. упарадко́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. упарадко́ўванне, -я, н.

|| наз. упара́дкаванне, -я, н.

чысціня́, -і́, ж.

1. гл. чысты.

2. Чысты стан чаго-н.

Захоўваць чысціню і парадак у кватэры, на рабочым месцы.

сякі́-такі́, сяка́я-така́я, сяко́е-тако́е, займ. неазнач. (разм.).

Нязначны, некаторы.

Трэба навесці сякі-такі парадак.

Ёсць сякія-такія заўвагі.

о́рдар², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Разнавіднасць спалучэння, парадак размяшчэння частак архітэктурных канструкцый (калон і антаблемента).

Грэчаскі о.

Карынфскі о.

этыке́т, -у, М -ке́це, м.

Устаноўлены парадак паводзін, формы абыходжання ў якім-н. асяродцзі, грамадстве.

Дыпламатычны э.

|| прым. этыке́тны, -ая, -ае.

укла́д¹, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Устаноўлены або ўсталяваны парадак, лад (грамадскага жыцця, побыту і пад.).

Новы ў. жыцця.

Гаспадарчы ў.

ладкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак., што.

Прыводзіць у парадак, уладжваць.

Л. рэчы.

|| зак. уладкава́ць, уладку́ю, уладку́еш, уладку́е; уладкава́ны.

|| наз. уладкава́нне, -я, н.