выпара́дчваць

‘прыводзіць у парадак што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпара́дчваю выпара́дчваем
2-я ас. выпара́дчваеш выпара́дчваеце
3-я ас. выпара́дчвае выпара́дчваюць
Прошлы час
м. выпара́дчваў выпара́дчвалі
ж. выпара́дчвала
н. выпара́дчвала
Загадны лад
2-я ас. выпара́дчвай выпара́дчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпара́дчваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)