политэконо́мия (полити́ческая эконо́мия) палітэкано́мія, -міі ж. (паліты́чная экано́мія).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политэмигра́нтка (полити́ческая эмигра́нтка) палітэмігра́нтка, -кі ж. (паліты́чная эмігра́нтка).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сігура́нца, ‑ы, ж.

Гіст. Палітычная паліцыя ў манархічнай Румыніі; ахранка.

[Рум. siguranţă.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панславі́зм, -у, м.

Палітычная плынь 19 — пач.

20 ст., якая імкнулася да палітычнага і духоўнага аб’яднання славянскіх народаў.

|| прым. панславі́сцкі, -ая, -ае і панславя́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ненадзе́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан ненадзейнага. Ненадзейнасць становішча. Палітычная ненадзейнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэакра́тыя, ‑і, ж.

Форма кіравання, пры якой палітычная ўлада належыць духавенству.

[Грэч. theos — бог і krátos — сіла, улада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

политрабо́та (полити́ческая рабо́та) ист. палітрабо́та, -ты ж. (паліты́чная рабо́та);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политреда́кция (полити́ческая реда́кция) ист. палітрэда́кцыя, -цыі ж. (паліты́чная рэда́кцыя).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политучёба (полити́ческая учёба) ист. палітвучо́ба, -бы ж. (паліты́чная вучо́ба).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политча́сть (полити́ческая часть) ист. палітча́сць, -ці ж. (паліты́чная часць).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)