Verbum

ша́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паласа з тканіны або шарсцяных нітак для захутвання шыі.

Цёплы ш.

прасе́ка, -і, ДМ -е́цы, мн. -і, -се́к, ж.

Дарога, вузкая паласа ў лесе, лесапарку, ачышчаная ад дрэў.

лесапаласа́ і лесапало́са, -ы́, мн. -ло́сы і (з ліч. 2, 3, 4) -ласы́, -ло́с, ж.

Паласа лясных насаджэнняў.

Ахоўная л.

шы́рыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыцца; незак.

Станавіцца больш шырокім, павялічвацца, развівацца.

Узараная паласа шырылася.

Шырыцца рух прыхільнікаў міру.

заго́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паласа, участак ворнай зямлі, поля.

Узараць з.

2. Агароджанае пад адкрытым небам месца для жывёлы.

каса́³, -ы́, мн. ко́сы і (з ліч. 2, 3, 4) касы́, кос, ж.

Доўгая вузкая паласа, што цягнецца ад берага; мыс.

Намыўная к.

фальбо́на, -ы, мн. -ы, -бо́н, ж.

Паласа матэрыі, прышытая зборкамі да прыполу спадніцы, фартуха і пад.

Спадніца з фальбонамі.

|| прым. фальбо́ністы, -ая, -ае.

пало́са, -ы, мн. -ы, -ло́с, ж.

Тое, што і паласа (у 1—3 знач.).

|| памянш. пало́ска, -і, ДМ -л6сцы, мн. -і, -сак.