папрыкі́дваць
‘папрыбаўляць, дадаць што-небудзь; папрыкрываць, кінуўшы што-небудзь зверху; прыблізна падлічыць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
папрыкі́дваю |
папрыкі́дваем |
| 2-я ас. |
папрыкі́дваеш |
папрыкі́дваеце |
| 3-я ас. |
папрыкі́двае |
папрыкі́дваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
папрыкі́дваў |
папрыкі́двалі |
| ж. |
папрыкі́двала |
| н. |
папрыкі́двала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
папрыкі́двай |
папрыкі́двайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
папрыкі́дваўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
подыто́жить сов. падсумава́ць; (подсчитать) падлічы́ць; (подвести результаты) падве́сці (вы́нікі); (обобщить) падагульні́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Размеркава́ць ’раздзяліць, падзяліць’ (ТСБМ, Др.-Падб.), ’вызначыць паслядоўнасць’, ’падлічыць, вырашыць’ (ТСБМ). Ад меркава́ць (гл.). Развіццё семантыкі ішло ад ’працэс разумовай дзейнасці’ > ’вынік гэтай дзейнасці’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аблічы́ць, -лічу́, -лі́чыш, -лі́чыць; -лі́чаны; зак.
1. каго (што). Недадаць, ашукаць пры падліку.
А. пакупніка.
2. каго-што. Зрабіць падлік, падлічыць што-н. (разм.).
А. расходы.
|| незак. аблі́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. аблі́к, -у, м. і аблі́чванне, -я, н.
Дапусціць аблік (аблічванне).
Аблік (аблічванне) статкаў аленяў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уче́сть сов.
1. улічы́ць; прыня́ць пад ува́гу;
я учёл его́ замеча́ние я ўлічы́ў яго́ заўва́гу;
2. (подсчитать) улічы́ць, падлічы́ць;
уче́сть расхо́ды улічы́ць (падлічы́ць) выда́ткі;
3. (вексель) фин. дыскантава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падлі́к, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падлічыць.
2. Вынік, падрахунак чаго‑н. Паходня ўзяў у рахункавода паперы з падлікам натуральных і грашовых прыбыткаў і выдаткаў. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсумава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.
Падвесці падрахунак чаму‑н., падлічыць агульную суму. Падсумаваць выдаткі. // Абагульніць сказанае. Прынцыповым трэба быць у першую чаргу да сябе, — падсумаваў Рыгор свае разважанні. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размеркава́ць, -мярку́ю, -мярку́еш, -мярку́е; -мярку́й; -меркава́ны; зак., каго-што.
1. Раздзяліць, падзяліць паміж кім-, чым-н., вызначыўшы кожнаму пэўную частку.
Р. прэмію.
2. Вызначыць паслядоўнасць чаго-н., размясціць у якой-н. паслядоўнасці.
Р. вучняў па класах.
3. Мяркуючы, падлічыць, вырашыць.
Правільна р. сямейны бюджэт.
4. Пра маладых спецыялістаў: накіраваць на працу пасля заканчэння навучальнай установы.
|| незак. размярко́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разбалабо́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
Разм. Разнесці (чуткі, пагалоскі і пад.); раззваніць, разбалбатаць. Убачыць хто ў .. [Ігната Апанасавіча] ў руках два вядры трускалак, а разбалабоніць на ўвесь свет ліха ведае што. Усё падлічыць, усё ўзважыць языкастая Будрычыха! Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ураджа́йнасць, ‑і, ж.
1. Здольнасць глебы, расліны і пад. даваць пэўны ўраджай. Павысіць ураджайнасць ільну. □ [Лясніцкі:] — Колькі трэба будзе працы прыкласці, каб вярнуць зямлі даваенную ўраджайнасць. Шамякін.
2. Узровень ураджаю з пэўнай плошчы пасеву. Падлічыць ураджайнасць бульбы з аднаго гектара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)