падлічы́ць

1. (злічыць) zusámmenzählen vt; beréchnen vt; (напр. выдаткі);

2. (падагульніць) summíeren vt, Bilánz zíehen*; schlússfolgern неаддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zählbar

a які́ трэ́ба падлічы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

calculable

[ˈkælkjələbəl]

adj.

1) выліча́льны, які́ мо́жна падлічы́ць

2) пэ́ўны, надзе́йны, на які́ мо́жна разьлі́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beréchenbar

a абліча́льны, які́ мо́жна падлічы́ць; які́ мо́жна прадба́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падагу́льніць

1. (падлічыць суму) summíeren vt;

2. перан. (абагульніць) Bilánz zíehen*, zusámmenfassen vt, áuswerten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)