◎ Пахадзі́цца ’пабыць у злучцы’ (Касп.). Калька з літ. pa‑si‑ eiłi ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пашале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. (1 і 2 ас. адз. не ўжыв.). Ашалець, стаць шалёным — пра ўсіх, многіх.

Што вы пашалелі, рабіць такое!

2. Пабыць некаторы час у стане крайняга раздражнення (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакампанава́ць

‘скласці цэлае з асобных частак (пакампанаваць што-небудзь); пабыць у таварыскіх адносінах (пакампанаваць з кім-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакампану́ю пакампану́ем
2-я ас. пакампану́еш пакампану́еце
3-я ас. пакампану́е пакампану́юць
Прошлы час
м. пакампанава́ў пакампанава́лі
ж. пакампанава́ла
н. пакампанава́ла
Загадны лад
2-я ас. пакампану́й пакампану́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пакампанава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пале́каваць

‘палячыць каго-небудзь, што-небудзь; пабыць лекарам (без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пале́кую пале́куем
2-я ас. пале́куеш пале́куеце
3-я ас. пале́куе пале́куюць
Прошлы час
м. пале́каваў пале́кавалі
ж. пале́кавала
н. пале́кавала
Загадны лад
2-я ас. пале́куй пале́куйце
Дзеепрыслоўе
прош. час пале́каваўшы

Іншыя варыянты: палекава́ць.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палекава́ць

‘палячыць каго-небудзь, што-небудзь; пабыць лекарам (без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паляку́ю паляку́ем
2-я ас. паляку́еш паляку́еце
3-я ас. паляку́е паляку́юць
Прошлы час
м. палекава́ў палекава́лі
ж. палекава́ла
н. палекава́ла
Загадны лад
2-я ас. паляку́й паляку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час палекава́ўшы

Іншыя варыянты: пале́каваць.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набы́цца, ‑будуся, ‑будзешся, ‑будзецца; зак.

Разм.

1. Прабыць, пабыць дзе‑н. доўга. Набыцца ў лесе.

2. Пабыць доўгі час у якім‑н. стане. Народ беларускі! Ты ўзняўся героем, Даволі набыўся ў нядолі, бядзе. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гайсаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Гайсаючы, пабыць у многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Палюдне́ць ’стаць прыгажэйшым’ (Сл. ПЗБ), палю́дзяць ’пабыць сярод паважаных і разумных людзей’ (Нар. сл.). Гл. вы́люднець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пацярпе́нне ’ўстрыманне, цярпенне’ (Нас.). Паланізм, параўн. устарэлае польск. pocierpienie, якое з pocierpieć ’пабыць цярплівым, цярпліва пачакаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пабыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. Паездзіць, пахадзіць (па многіх месцах).

П. на Каўказе і ў Крыме.

2. Пабыць, пажыць дзе-н.

П. на поўдні.

3. Зайсці куды-н., наведаць каго-, што-н.

П. у бацькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)