вуглава́ты, -ая, -ае.

1. З выступамі і вугламі, няроўны.

Вуглаватыя камяні.

Вуглаватая постаць (з востра выступаючымі абрысамі).

2. перан. Няўклюдны, нязграбны.

Вуглаватыя рухі.

|| наз. вуглава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няге́глы, -ая, -ае (разм.).

1. Кволы, слабы; няўдалы.

Н. конь.

2. Непрыгожы з выгляду, нязграбны.

Нягеглыя літары.

3. Няўмелы, ні да чаго не здатны.

Нягеглая гаспадыня.

|| наз. няге́гласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нескла́дный

1. (несвязный) няскла́дны;

2. (неизящный) нязгра́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

косола́пый

1. касала́пы, крывала́пы;

2. (неуклюжий) нязгра́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неле́пый

1. недарэ́чны; бязглу́зды;

неле́пый посту́пок недарэ́чны (бязглу́зды) учы́нак;

2. (нескладный, неуклюжий) нязгра́бны;

неле́пый костю́м нязгра́бны касцю́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нясклёпісты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Няскладны, нязграбны. Побач з Хэльмутам, успёршыся на кульбу, стаяў высокі, худы і нясклёпісты Штундэр. Брыль. // Дрэнна зроблены; нязграбны. У канцы залы ўзвышаўся памост накшталт тэатральнай сцэны, адгароджаны ад публікі моцным, хоць і нясклёпістым бар’ерам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мехава́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Вельмі шырокі, падобны на мяшок. Мехаватае паліто.

2. перан. Нязграбны, непаваротлівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несура́зный

1. недарэ́чны; (глупый) бязглу́зды;

2. (неуклюжий) нязгра́бны, няскла́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лама́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж. (разм.).

1. Абломак дрэва (сук, кавалак нятоўстага ствала, корч, палка і пад.).

2. Старая або сапсаваная непрыгодная рэч.

Не стрэльба, а л.

3. перан. Нязграбны, няздатны (пра чалавека, жывёлу, звычайна старых).

Няуклюдная л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лапцява́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Нязграбны, пазбаўлены прывабнасці. На першых старонках [«Сялянскай нівы»] пад буйнымі, крыклівымі загалоўкамі лапцяватымі літарамі былі надрукаваны сенсацыйныя паведамленні. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)