Verbum

нахапа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., чаго.

1. Захапіць, схапіць многа чаго-н.

Нахапаўся зямлі, колькі хацеў.

2. перан. Павярхоўна, выпадкова засвоіць што-н. (неадабр.).

Н. новых слоў.

ініцыяты́ва, -ы, ж.

1. Самастойны пачын, унутранае імкненне да новых форм дзейнасці; прадпрымальнасць.

Праявіць ініцыятыву.

2. Вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях.

Узяць ініцыятыву ў свае рукі.

акты́ўны¹, -ая, -ае.

1. Дзейны, энергічны; проціл. пасіўны.

А. прапагандыст новых ідэй.

Актыўна (прысл.) працаваць.

2. Які хутка развіваецца.

А. працэс у лёгкіх.

|| наз. акты́ўнасць, -і, ж.

адапта́цыя, -і, ж.

1. Прыстасаванне да новай сістэмы або ўмоў арганізма да новых знешніх умоў.

2. Спрашчэнне тэксту для малападрыхтаваных чытачоў.

3. Усынаўленне.

А. дзіцяці ў сям’ю.

про́паведзь, -і, Т -дзю, мн. -і, -яў, ж.

1. Прамова рэлігійна-павучальнага зместу.

Сказаць п.

2. перан., чаго. Распаўсюджванне якіх-н. ідэй, поглядаў (кніжн.).

П. новых ідэй.

су́фікс, -а, мн. -ы, -аў, м.

У граматыцы: марфема, якая знаходзіцца пасля кораня і служыць для ўтварэння новых слоў ці граматычных форм слова.

|| прым. суфікса́льны, -ая, -ае.

фармаці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак.

Упарадкаваць сектары носьбітаў інфармацыі ў камп’ютары з мэтай падрыхтоўкі іх для запісу новых даных.

|| наз. фармаці́раванне, -я, н.

ген, -а, мн. -ы, -аў, м.

Структурная і функцыянальная адзінка спадчыннасці, якая кантралюе развіццё пэўнай прыкметы ці ўласцівасці.

|| прым. ге́нны, -ая, -ае.

Генная інжынерыя (канструяванне новых спалучэнняў генаў).