Verbum

дзява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (разм.).

1. незак.; гл. дзецца.

2. зак. (толькі прош.). Знікнуць, прапасці невядома куды.

Куды дзяваўся мой партфель?

што́сьці¹, чаго́сьці, чаму́сьці, што́сьці, чы́мсьці, па чы́мсьці, займ. неазнач.

Нейкі, невядома які прадмет (з’ява, рэч), нешта.

Ш. непрыемнае.

Стукаць па чымсьці драўляным.

на́двае, прысл.

На дзве часткі, папалам.

Разрэзаць н.

◊

Бабка надвае варажыла (разм.) — яшчэ невядома, што будзе на справе, можа быць так і інакш.

не́йчы, не́йчага, не́йчаму, не́йчы (не́йчага), не́йчым, аб не́йчым, м.; не́йчая, не́йчай, не́йчую, ж.; не́йчае, не́йчага, не́йчае, не́йчым, аб не́йчым, н.; мн. не́йчыя; займ. неазнач.

Невядома чый, чыйсьці.

які́сьці і (разм.) які́сь, займ. неазнач.

1. Невядома які, нейкі.

Цябе пытаў я. чалавек.

2. Ужыв. пры характарыстыцы якіх-н. адмоўных з’яў ці якасцей.

Хлопец расце якімсьці гультаём.

хто́сьці, каго́сьці, каму́сьці, каго́сьці, кімсьці, (аб) кімсьці, займ. неазнач.

1. Невядома які чалавек; нехта.

Х. пастукаў у акно.

2. Які-н. чалавек, усё роўна хто.

Паклікаць кагосьці на дапамогу.

не́шта¹, не́чага, не́чаму, не́шта, не́чым, аб не́чым; займ. неазнач.

1. Невядома, незразумела што; штосьці.

Н. пісаць.

2. звычайна ў Н і В. Нейкі прадмет, з’ява, пачуццё і пад.

Н. страшнае.

смоўж, смаўжа́, мн. смаўжы́, смаўжо́ў, м.

Тое, што і слімак.

С. паўзе, пачанку вязе (прыказка — пра справу, якая ажыццяўляецца вельмі павольна і невядома, калі будзе скончана).

|| прым. смаўжо́вы, -ая,-ае.

пяру́н, перуна́, мн. перуны́, перуно́ў, м.

Аглушальны ўдар грому.

П. ударыў у дрэва.

П. яго (цябе, яе, вас, іх) ведае (нічога невядома пра каго-, што-н.; разм.).

|| прым. перуно́вы, -ая, -ае.