тытулава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак. і незак., каго.
Назваць (называць) каго‑н. у адпаведнасці з тытулам (у 1 знач.), званнем, чынам. Тытулаваць графам. // Назваць (называць) каго‑н. у адпаведнасці з родам заняткаў, званнем, пасадай і пад. Цяпер яго тытулуюць заслужаным настаўнікам БССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перевира́ть несов., разг. скажа́ць; няпра́вільна раска́зваць (паўтара́ць, называ́ць, падава́ць);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
называ́цца несов.
1. называ́ться; см. назва́цца;
2. страд. называ́ться; именова́ться; см. называ́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.
Назваць (называць) што‑н. якім‑н. тэрмінам. Тэрмінаваць новыя навуковыя паняцці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Нарыца́ць ’называць?’: Нарицай, мати, Ивана своимъ сы‑ номъ (магіл., Шн. 2, 620). Запазычана са ст.-слав. нарнцати ’зваць, клікаць, называць’ (ц < Ос паводле т. зв. трэцяй палаталізацыі), гл. наракиць, нарачоны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Нарака́ць ’скардзіцца, выказваць свой боль, скруху’ (Байк. і Некр., БРС, ТСБМ, Сл. ПЗБ), нарэка́ць ’тс’, укр. нарікати ’называць’, ’папракаць’, ’скардзіцца’, рус. нарекать ’называць’, ’надзяляць, вызначаць’, ’скардзіцца’, ’абгаворваць’, польск. narzekać ’бедаваць, жаліцца, скардзіцца’, чэш. naříkati ’жаліцца, шкадаваць’ і пад. Гл. рэ́кнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дражні́ць, дражню́, дра́жніш, дра́жніць; незак.
1. каго (што). Злаваць, наўмысна раздражняць чым-н.
Д. мядзведзя.
2. што. Узбуджаць, выклікаць якія-н. жаданні.
Д. апетыт.
Смачныя стравы дражнілі нос.
3. Паўтараць у смешным выглядзе чые-н. рухі, словы, а таксама называць крыўднай мянушкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вымено́вываць, вы́меніць ’называць па імені, назначаць’ (Нас.). З вы‑ і іменовываць, іменаваць з наступным сцягненнем. Гл. імя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэкамендава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак. і незак.
1. Назваць (называць) сябе пры знаёмстве. Пры выпадку незнаёмым дзяўчатам па сакрэту .. [Саша] рэкамендаваўся маёрам-дэсантнікам. Новікаў.
2. толькі незак. Зал. да рэкамендаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
называ́ться несов.
1. называ́цца; (зваться) зва́цца; (называть себя) называ́ць сябе́;
2. (представляться, рекомендоваться) называ́ць сябе́;
3. страд. называ́цца; паведамля́цца; см. называ́тьI;
◊
что называ́ется (как говорится) што называ́ецца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)