называ́ць гл. назваць;

◊

называ́ць рэ́чы сваі́мі імёнамі die Dínge beim (réchten [ríchtigen]) Námen nénnen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

nominíeren

vt

1) называ́ць, іменава́ць

2) вылуча́ць, называ́ць (кандыдата)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

betíteln

vt дава́ць загало́вак, называ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

first-name

[ˈfɜ:rstneɪm]

v.t.

называ́ць каго́ па і́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

call a spade a spade

называ́ць рэ́чы сваі́мі імёнамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

denominate

1.[dɪˈnɑ:mɪneɪt]

v.

дава́ць назо́ў чаму́, называ́ць, абазнача́ць

2. [dɪˈnɑ:mɪnət]

adj.

найме́нны (лік)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bezéichnen

vt

1) пазнача́ць, зазнача́ць

2) называ́ць; зна́чыць (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nénnen

*

1.

vt

1) называ́ць, дава́ць імя́, на́зву (каму-н., чаму-н.)

man nennt ihn Klaus — яго́ заву́ць [клі́чуць] Кла́ўсам

wie nennt man dies? — як гэ́та называ́ецца?

2) называ́ць, пералі́чваць

2.

(sich) называ́ць сябе́, называ́цца

er nennt sich éinen Díchter — ён лі́чыць сябе́ палтам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entitle

[ɪnˈtaɪtəl]

v.t.

1) называ́ць, дава́ць назо́ў

2) дава́ць пра́ва на што, упаўнава́жваць

3) надава́ць ты́тул, тытулава́ць

•

- be entitled

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

benénnen

* vt

1) называ́ць, дава́ць імя́ (каму-н., чаму-н.)

2) вылуча́ць (кандыдатуру); выяўля́ць (вінаватага)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)