мыслі́цель, ‑я, м.

Чалавек, здольны творча мысліць, глыбока пранікаць у сутнасць з’яў; мудрэц, філосаф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыслі́цельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мыслення; звязаны са здольнасцю мысліць. Мысліцельныя здольнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́слить несов.

1. (сопоставлять мысли, делать выводы) мы́сліць; (рассуждать) разважа́ць;

мы́слить о́бразами мы́сліць во́бразамі;

мы́слить логи́чески мы́сліць (разважа́ць) лагі́чна;

2. (представлять) уяўля́ць;

как вы мы́слите себе́ э́то? як вы ўяўля́еце сабе́ гэ́та?;

3. (думать) ду́маць;

об э́том я и не мы́слю аб гэ́тым я і не ду́маю;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іншаду́мец, ‑мца, м.

Той, хто думае, мысліць інакш, чым хто‑н., мае іншыя погляды, перакананні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншаду́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Той, хто думае, мысліць інакш, чым хто-н., мае іншыя погляды, перакананні.

|| ж. іншаду́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак (разм.).

|| прым. іншаду́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уласці́ва, безас. у знач. вык.

Характэрна. Таўлаю, як сапраўднаму паэту, было ў вышэйшай ступені ўласціва мысліць вобразамі. Клышка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншаду́мны, ‑ая, ‑ае.

Які думае, мысліць інакш, чым хто‑н.; які мае іншыя погляды, перакананні. Іншадумныя партыі. Іншадумныя члены з’езда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абстрагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Зрабіць (рабіць) абстракцыю (у 1 знач.) чаго-н.; у думках адкінуць (адкідваць) неістотныя ўласцівасці, сувязі прадмета і вылучыць (вылучаць) яго асноўныя, агульныя ўласцівасці, мысліць адцягнена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Мышля́й ’цямлівы, разумны’ (Бяльк.). Да мысліць (гл.). Аб суфіксе ‑яй гл. Сцяцко, Афікс. наз., 145.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лібера́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыхільнік лібералізму (у 1 знач.).

2. Член ліберальнай партыі.

3. Чалавек, які свабодна мысліць, вальнадумец.

4. Паблажлівы, памяркоўны чалавек.

|| ж. лібера́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)