пробра́сываться страд.

1. кі́дацца;

2. пракіда́цца; см. пробра́сывать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аса́ ж. оса́;

◊ асо́ю ў во́чы кі́дацца — лезть в глаза́ осо́ю

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амбі́цыя, ‑і, ж.

Празмернае пачуццё асабістай годнасці; самалюбства. Прафесійная амбіцыя. Збіцца на амбіцыю. □ Таймс-сквер. Натоўп. Над ім з амбіцыяй Гарлае нейкі кандыдат. Панчанка.

•••

Амбіцыя без амуніцыі — пра беспадстаўную амбіцыю.

Кідацца ў амбіцыю гл. кідацца.

(Толькі) без амбіцыі — без крыўды, без нездавальнення.

(Чалавек) з амбіцыяй — пра фанабэрыстага, ганарлівага чалавека.

[Лац. ambitio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рап’ём нареч., обл.: кі́дацца рап’ём броса́ться о́прометью;

рап’ём у во́чы ле́зці — пристава́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуска́ться

1. пуска́цца; (бросаться) кі́дацца; (начинать) пачына́ць; (идти) ісці́;

2. (отправляться) пуска́цца, ру́шыць; см. пусти́ться;

3. страд. пуска́цца; кі́дацца; шпурля́цца; см. пуска́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тало́шыцца ’мітусіцца, кідацца’ (Ласт.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

замета́ться​II сов. (начать метаться) пача́ць кі́дацца; (засуетиться) замітусі́цца; (забегать) забе́гаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм.

1. З шумам падаць на што‑н., ударацца аб што‑н. Ляпацца аб лёд.

2. Пырскацца, кідацца чым‑н. ліпкім. Ляпацца граззю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шху́на, ‑ы, ж.

Парусы карабель, які мае дзве або некалькі мачтаў з касымі парусамі. Не будзе кідацца акіян На фарштэвень шхуны маёй. Караткевіч. Мора баразнілі рыбацкія шхуны, баркасы. Карпаў.

[Англ. schooner.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сафі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Кніжн.

1. Разважанні, якія грунтуюцца на сафізмах; слоўныя хітрыкі, якія ўводзяць у зман. [Лабановіч да Турсевіча:] — Ты пачынаеш кідацца ў сафістыку. Колас.

2. Вучэнне сафістаў (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)