эко́лага-культу́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эко́лага-культу́рны |
эко́лага-культу́рная |
эко́лага-культу́рнае |
эко́лага-культу́рныя |
| Р. |
эко́лага-культу́рнага |
эко́лага-культу́рнай
эко́лага-культу́рнае |
эко́лага-культу́рнага |
эко́лага-культу́рных |
| Д. |
эко́лага-культу́рнаму |
эко́лага-культу́рнай |
эко́лага-культу́рнаму |
эко́лага-культу́рным |
| В. |
эко́лага-культу́рны (неадуш.)
эко́лага-культу́рнага (адуш.) |
эко́лага-культу́рную |
эко́лага-культу́рнае |
эко́лага-культу́рныя (неадуш.)
эко́лага-культу́рных (адуш.) |
| Т. |
эко́лага-культу́рным |
эко́лага-культу́рнай
эко́лага-культу́рнаю |
эко́лага-культу́рным |
эко́лага-культу́рнымі |
| М. |
эко́лага-культу́рным |
эко́лага-культу́рнай |
эко́лага-культу́рным |
эко́лага-культу́рных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паво́дзіны, -дзін.
Спосаб жыцця і дзеянняў.
Культурныя п.
П. вучняў.
Чалавек прыкладных паводзін.
Вывучаць п. жывёл.
|| прым. паво́дзінскі, -ая, -ае (спец.).
П. этыкет.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сацыя́льна-культу́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сацыя́льна-культу́рны |
сацыя́льна-культу́рная |
сацыя́льна-культу́рнае |
сацыя́льна-культу́рныя |
| Р. |
сацыя́льна-культу́рнага |
сацыя́льна-культу́рнай
сацыя́льна-культу́рнае |
сацыя́льна-культу́рнага |
сацыя́льна-культу́рных |
| Д. |
сацыя́льна-культу́рнаму |
сацыя́льна-культу́рнай |
сацыя́льна-культу́рнаму |
сацыя́льна-культу́рным |
| В. |
сацыя́льна-культу́рны (неадуш.)
сацыя́льна-культу́рнага (адуш.) |
сацыя́льна-культу́рную |
сацыя́льна-культу́рнае |
сацыя́льна-культу́рныя (неадуш.)
сацыя́льна-культу́рных (адуш.) |
| Т. |
сацыя́льна-культу́рным |
сацыя́льна-культу́рнай
сацыя́льна-культу́рнаю |
сацыя́льна-культу́рным |
сацыя́льна-культу́рнымі |
| М. |
сацыя́льна-культу́рным |
сацыя́льна-культу́рнай |
сацыя́льна-культу́рным |
сацыя́льна-культу́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запаве́днік, -а, мн. -і, -аў, м.
Запаведнае месца, дзе зберагаюцца і захоўваюцца рэдкія і каштоўныя расліны, жывёлы, унікальныя ўчасткі прыроды, культурныя каштоўнасці і пад.
Бярэзінскі з.
Бабровы з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыві́ць, -ыўю́, -ыўе́ш, -ыўе́; -ыўём, -ыўяце́, -ыўю́ць; -віў, -віла́, -ло́; -ві; -віты; зак., што каму.
Прымусіць засвоіць, зрабіць звычайным.
П. культурныя навыкі.
|| незак. прывіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. прывіццё, -я́, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запатрабава́нне, -я, н.
1. Патрабаванне афіцыйнага растлумачэння па якой-н. справе.
Даць з. ва ўстанову.
2. мн. Неабходнасць, патрэбы.
Культурныя запатрабаванні працоўных.
○
Да запатрабавання — пра карэспандэнцыю, якая выдаецца на пошце па патрабаванні адрасата.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
культу́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да культуры (у 1, 2 і 3 знач.). Культурныя сувязі паміж народамі. Культурны ўзровень насельніцтва.
2. Які стаіць на высокім узроўні культуры. Культурнае асяроддзе. Культурная гаспадарка. // Які мае пэўныя навыкі паводзін у грамадстве. Культурны чалавек. Культурны чытач.
3. Тое, што і культурна-асветны. Весці культурную работу.
4. Які разводзіцца, вырошчваецца (пра расліны); проціл. дзікі, дзікарослы. Культурныя ягады. Культурныя віды злакавых раслін. // Які апрацоўваецца (пра глебу, зямлю). Культурны луг.
•••
Культурны слой зямлі гл. слой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́ртнасць, ‑і, ж.
1. Тое, што і гатунковасць. Сортнасць тавараў.
2. Прыналежнасць да высокага або каштоўнага сорту (пра культурныя расліны). Сортнасць пшаніцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Садаві́к, садо́вы грыб ’шампіньён’ (гродн., ЛА, 1). Да садовы < сад; магчыма гаворка ідзе пра культурныя шампіньёны ў процілегласць дзікарослым. Не выключана запазычанне з польскай, улічваючы лінгвагеаграфію.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
асігнава́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асігнаваць.
2. часцей мн. Асігнаваная сума. Асігнаванні на сацыяльна-культурныя мерапрыемствы. Асігнаванні на лячэбнае харчаванне. Асігнаванні на ахову працы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)