перавыдаткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Выдаткаваць звыш нормы, плана; перарасходаваць. Перавыдаткаваць крэдыт. Перавыдаткаваць грашовыя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Напаве́р ’у доўг, у крэдыт’ (Грыг., Гарэц.), ’у пазыку’ (Вайск. сл.), напове́р ’без грошай, у крэдыт’ (ТС). З *на‑повер, гл. вера, верыць, гістарычна — гэта спалучэнне назоўніка ў він. скл. адз. л. з прыназоўнікам на (Карскі 2-3, 73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крэдытава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак. і незак.

1. Узяць (браць) у каго‑н. у доўг, у крэдыт.

2. толькі незак. Зал. да крэдытаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ́бет, ‑у, М ‑беце, м.

Левая старонка прыходна-расходных кніг, куды заносяцца ўсе выступленні, а таксама даўгі і расходы па данаму рахунку; проціл. крэдыт.

[Ад лац. debet — ён вінен.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагаме́сячны, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваўся або працягваецца многа месяцаў; тэрмінам у некалькі месяцаў. Мнагамесячны крэдыт.

2. Разлічаны на многа месяцаў. Мнагамесячны запас паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кароткатэрміно́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца кароткі тэрмін, нядоўгі час; разлічаны на кароткі тэрмін. Кароткатэрміновы водпуск. Кароткатэрміновая камандзіроўка. Кароткатэрміновыя курсы.

2. Які выдаецца на кароткі час. Кароткатэрміновы крэдыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаве́р, прысл.

У доўг, у крэдыт. Адпусціць тавару напавер. □ У Пінску .. [Лабановіч] і краму сабе аблюбаваў, дзе можна браць сёе-тое напавер, бо грошы не заўсёды бываюць у кішэні. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паве́ркрэдыт’ (Нас., Гарэц., Яруш., Др.-Падб.). Ад паверыць < верыць (гл.). Уласна белар. У слоўніку Даля рус. пове́р адзначаецца як заходняе. Шырокае бытаванне набыло ў пачатку XX ст. (Гіст. лекс., 240).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзяржавы, належыць ёй. Дзяржаўны лад. Дзяржаўны герб. Дзяржаўная мова. Дзяржаўная граніца. Дзяржаўны запаведнік. // Здольны аказаць уплыў на ход справы ў дзяржаве. [Верамейчык] павінен вырашаць задачу дзяржаўнай важнасці — знайсці магчымасць рэзкага ўздыму ўраджаю за адзін год. Дуброўскі. // Звязаны з кіраваннем дзяржавай. Дзяржаўны дзеяч. □ Кацярына .. — сапраўды дзяржаўны чалавек, чалавек шырокіх палітычных гарызонтаў, бязмежна адданы непераможнай справе партыі, справе камунізма. Бярозкін.

•••

Дзяржаўнае права гл. права.

Дзяржаўны крэдыт гл. крэдыт.

Дзяржаўным экзамены гл. экзамен.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зберажэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зберагаць — зберагчы.

2. звычайна мн. (зберажэ́нні, ‑яў). Сабраная ў запас сума грошай. Мажэйка аддаў на дом усе свае зберажэнні, узяў яшчэ і крэдыт у банку. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)