крэ́дыт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. крэ́дыт
Р. крэ́дыту
Д. крэ́дыту
В. крэ́дыт
Т. крэ́дытам
М. крэ́дыце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крэды́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крэды́т крэды́ты
Р. крэды́ту крэды́таў
Д. крэды́ту крэды́там
В. крэды́т крэды́ты
Т. крэды́там крэды́тамі
М. крэды́це крэды́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крэ́дыт, -у, М -дыце, м. (спец.).

У прыходна-расходных кнігах: падлік расходаў і даўгоў дадзенай установы.

|| прым. крэ́дытавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэды́т, -у, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Продаж тавараў з адтэрмінаванай платай або часовая выдача банкам грошай у доўг на пэўныя расходы з выплатай за гэта працэнтаў.

Узяць мэблю ў крэдыт.

Валютны к.

2. звычайна мн. Грашовыя сумы, адпушчаныя на пэўныя расходы.

Крэдыты на будаўніцтва.

Крэдыты на сацыяльную сферу.

3. перан. Давер’е, аўтарытэт (кніжн.).

Палітычны к.

Карыстацца крэдытам у каго-н.

|| прым. крэды́тны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Крэдытныя аперацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэды́т, -ту м., в разн. знач. креди́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэ́дыт, ‑у, М ‑дыце, м.

Правая старонка прыходна-расходнай кнігі, куды запісваюцца ўсе скарыстаныя каштоўнасці, а таксама ўсе даўгі і расходы, якія ёсць на гэтым рахунку; проціл. дэбет.

[Ад лац. credit — ён верыць.]

крэды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

1. Продаж тавараў з адтэрмінаванай платай або часовая выдача грошай у доўг з выплатай за гэта працэнта. Доўгатэрміновы крэдыт. Грашовы крэдыт. Узяць тэлевізар у крэдыт.

2. Камерцыйнае давер’е; плацежаздольнасць. // перан. Давер’е, аўтарытэт. Палітычны крэдыт. Карыстацца крэдытам у каго-небудзь.

3. мн. (крэды́ты, ‑аў). Грашовыя сумы, адпушчаныя на пэўныя расходы. Крэдыты на будаўніцтва. Крэдыты на народную асвету.

•••

Дзяржаўны крэдыт — сістэма дзяржаўных пазык.

[Ад лац. creditum — доўг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэды́т,

пазыка ў грашовай або таварнай форме.

т. 8, с. 532

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крэ́дыт,

адна з двух частак рахункаў бухгалтарскага ўліку.

т. 8, с. 533

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крэды́т​II м

1. эк, камерц Kredít m -s, -e;

доўгачасо́вы крэды́т lángfristiger Kredít;

кароткатэрміно́вы крэды́т kúrzfristiger Kredít;

беспрацэ́нтны крэды́т zínsloser Kredít;

крэды́т пад працэ́нты verzínslicher Kredít;

ільго́тны крэды́т Vórzugskredit m;

крэды́т з растэрміно́ўкай плацяжу́ Téilzahlungskredit m;

крэды́т садзе́йнічання StandbyKredit [´stɛndbaĭ-] m;

спажыве́цкі крэды́т Konsúmkredit m;

адтэрмінава́ны крэды́т gestúndeter Kredít;

у крэды́т auf Kredít;

ку́пля ў крэды́т Rátenkauf m -(e)s, -käufe;

адкры́ць крэды́т Kredít eröffnen [gewähren];

закры́ць крэды́т den Kredít kündigen;

2. перан (давер, аўтарытэт) Kredít m -s, -e, Vertráuenswürdigkeit f -; Ruf m -(e)s, Ánsehen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крэ́дыт​I м бухг Krédit n -(e)s, -s;

дэ́бет і крэ́дыт das Soll und (das) Háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)