кляпа́нне ср.

1. клепа́ние, клёпка ж.;

2. отби́вка ж.;

1, 2 см. кляпа́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кляпа́нік ’пірог з начынкай’. Параўн. кляпай (гл.). Да кляпаць 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клёпат ’крык, лямант’ (Сл. паўн.-зах.). Кантамінацыя клёкат (гл.) і кляпаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паклёп ’ілжывае абвінавачванне’ (ТСБМ, ТС). Нольсуфіксальнае вытворнае ад паклёпнічаць < кляпаць 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клёп ’лязо касы пасля кляпання’ (Касп., Мат. Гом., Яруш.). Да кляпаць 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каса́², -ы́, мн. ко́сы і (з ліч. 2, 3, 4) касы́, кос, ж.

Ручная сельскагаспадарчая прылада, якая складаецца з доўгага загнутага ляза, насаджанага на касільна, і служыць для скошвання травы, збожжа і пад.

Кляпаць касу.

◊

Найшла каса на камень — сутыкнуліся розныя непрымірымыя погляды, інтарэсы, характары.

Хоць касою касі — вельмі многа.

|| памянш. ко́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Клеп ’адцягнутае ў час кляпання вастрыё касы’ (Сцяшк., Мат. Гом.) Гл. кляпаць і клёп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кляпа́ны

1. прич. клёпанный;

2. прич. отби́тый;

1, 2 см. кляпа́ць I;

3. прил. клёпаный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кляпа́ч ’пра няўдала спечанае з мучнога цеста’ (Вешт.). Да кляпаць 3. Параўн. словазлучэнне ляпнуць цеста.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нясклёпа ’няўмелая асоба’ (Юрч., НВС), нясклёпістый ’непаваротлівы’ (полац., Нар. лекс.), нясклёпісты ’няскладны, нязграбны’ (Крыў., Дзіс.). Няясна, магчыма, ад кляпаць (гл.), клёпка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)