дакары́ць, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., што.

Скончыць карыць. Дакарыць жэрддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кат, ка́та, М ка́це, мн. ка́ты, -аў, м.

1. Асоба, якая прыводзіць у выкананне смяротны прыгавор, учыняе кару, катуе.

2. перан. Жорсткі мучыцель, прыгнятальнік.

|| прым. ка́таўскі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саструга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -ру́ганы; зак., што.

1. Стругаючы, зняць, счысціць.

С. кару.

2. перан. Счысціць, абрэзаць больш чым трэба.

С. усю моркву.

|| незак. састру́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. састру́гванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазлу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Садраць, абадгаць усё, многае. Пазлузваць кару з бярозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счаса́ць², счашу́, счэ́шаш, счэ́ша; счашы́; счаса́ны; зак., што.

1. Часаннем зняць верхні слой чаго-н.

С. кару з дрэва.

2. Зрасходаваць пры часанні.

С. палена на трэскі.

|| незак. счэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счэ́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паабдзёўбваць, ‑ае; зак., што.

Абдзяўбці з усіх бакоў; абдзяўбці ўсё, многае. Паабдзёўбваць кару. Паабдзёўбвалі птушкі вішні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карава́ць ’здзіраць кару’ (Шат., Выг.). Гл. кара.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

садра́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., здзярэ́цца; зак.

1. Злупіцца, зняцца (пра кару, скуру і пад.), аддзяліцца ад паверхні.

На пальцы садралася скура.

2. Стаць непрыгодным ад доўгага ўжывання (пра венік, шчотку і пад.).

|| незак. здзіра́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Абко́рваць ’знімаць кару’ да кара (гл.), параўн. абкарэлы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Дробны жук-шкоднік бурага або чорнага колеру, які грызе драўніну і кару дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)