вы́баламуціць

‘канчаткова ўнесці разлад, неразбярыху ў што-небудзь, узбударажыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́баламучу вы́баламуцім
2-я ас. вы́баламуціш вы́баламуціце
3-я ас. вы́баламуціць вы́баламуцяць
Прошлы час
м. вы́баламуціў вы́баламуцілі
ж. вы́баламуціла
н. вы́баламуціла
Загадны лад
2-я ас. вы́баламуці вы́баламуціце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́баламуціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапалі́цца, ‑паліцца; зак.

Разм.

1. Канчаткова спаліцца, згарэць. Дапалілася газа ў лямпе.

2. безас. Канчаткова выпаліцца. Дапалілася ў печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датушы́ць ​1, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Канчаткова патушыць. Датушыць пажар.

датушы́ць ​2, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Канчаткова стушыць. Датушыць бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфініты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Канчаткова ўстаноўлены; вызначаны.

[Лац. definitivus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагатава́цца, ‑туецца; зак.

Канчаткова згатавацца. Чай дагатаваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапра́жыцца, ‑жыцца; зак.

Канчаткова спражыцца. Гарох дапражыўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасушы́цца, ‑сушыцца; зак.

Канчаткова высушыцца. Бялізна дасушылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́караніцца, ‑ніцца; зак.

Канчаткова знішчыцца, вывесціся, зжыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацве́рдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.

Канчаткова ўстанавіць, прыняць, афіцыйна аформіць.

З. праект.

З. на пасаду дырэктара.

|| незак. зацвярджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зацвярджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далама́цца, ‑ломіцца; зак.

Зламацца зусім, канчаткова. Крэсла даламалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)