звышкампле́ктны, ‑ая, ‑ае.
Які не ўваходзіць у камплект, выходзіць за межы камплекта. Звышкамплектныя боепрыпасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
відэатэлефо́н, ‑а, м.
Камплект тэлефоннай апаратуры, з дапамогай якой, размаўляючы па тэлефоне, можна бачыць адзін аднаго.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камплектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
Складаць камплект чаго‑н., дапаўняць да камплекту. Камплектаваць каманду. Камплектаваць школу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камплектава́цца, ‑туецца; незак.
1. Набірацца ў камплект; дапаўняцца да камплекту. Народныя дружыны камплектуюцца з лепшых прадстаўнікоў моладзі.
2. Зал. да камплектаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стало́вая, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.
1. Асобны пакой у кватэры з абедзенным сталом, дзе ядуць.
2. Камплект мэблі для такога пакоя.
3. Прадпрыемства грамадскага харчавання.
Студэнцкая с.
|| прым. стало́ўскі, -ая, -ае (да 3 знач.; разм.).
Сталоўская ежа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бадмінто́н, ‑а, м.
1. Спартыўная гульня, у якой з дапамогай ракетак перакідваецца спецыяльны мячык (валан) цераз сетку.
2. Камплект рэчаў для такой гульні.
[Ад назвы горада.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кампле́ктны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да камплекту. Камплектны выпуск прадукцыі. Камплектная пастаўка дэталей. // Які ўтварае камплект, знаходзіцца ў камплекце. Камплектнае абсталяванне. Камплектны нож.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Скат 1 ‘камплект пярэдніх або задніх колаў’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Касп., Сцяшк., Маслен.), ‘вязанка лапцей’ (ПСл). Рус. скат ‘камплект чатырох колаў’. Да скатаць, аддзеяслоўнае ўтварэнне (Трубачоў, Дополн., 3, 635).
Скат 2 ‘нахіл, схіл’ (ТСБМ, Бяльк., Др.-Падб., Яшк.). Этымалагічна тое ж, што і скат 1. Сюды ж ска́цісты ‘пакаты, спадзісты’ (Сцяшк., З нар. сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыра́да ’прыбор; камплект, набор прадметаў; дапаможнае прыстасаванне, прылада’ (Нік. Очерки, Стан.). З польск. przyrząd ’прыбор, прыстасаванне’, аформленага па тыпу прыла́да ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
камплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.
Дапаўняць да камплекта, складаць камплект чаго-н.
К. бібліятэку.
|| зак. скамплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны і укамплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.
|| наз. камплектава́нне, -я, н. і камплекто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.
|| прым. камплекто́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)