кампле́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кампле́кт кампле́кты
Р. кампле́кта кампле́ктаў
Д. кампле́кту кампле́ктам
В. кампле́кт кампле́кты
Т. кампле́ктам кампле́ктамі
М. кампле́кце кампле́ктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кампле́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Поўны набор, састаў каго-, чаго-н.

К. мэблі.

К. сурвэтак.

|| прым. кампле́ктны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампле́кт м. компле́кт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампле́кт, ‑у, М ‑кце, м.

1. Поўны набор якіх‑н. прадметаў (інструментаў, рэчаў і інш.), якія маюць агульнае прызначэнне і складаюць што‑н. цэлае. Камплект сталярных інструментаў. Камплект падручнікаў. Камплект боепрыпасаў. Камплект Вялікай Савецкай Энцыклапедыі. □ Гарміза павінен быў справіць Арыне абутак, поўны камплект адзежы. Колас.

2. Устаноўленая колькасць асоб, якія патрабуюцца або дапускаюцца куды‑н. па штату. Камплект вучняў. Камплект рабочых. Залічыць звыш камплекту.

[Ад лац. completus — поўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампле́кт м.

1. (набор) Satz m -es, Sätze (інструментаў); Garnitúr f -, -en (бялізны); Jáhrgang m -(e)s, -gänge (часопісаў);

кампле́кт пашто́вак Póstkartenseri¦e f -, -i¦en;

кампле́кт пашто́вых ма́рак ein Satz Bríefmarken;

кампле́кт апарату́ры Gerätesatz m;

баявы́ кампле́кт вайск. Kámpfsatz m;

кампле́ктамі sátzweise;

2. (поўны лік чаго-н.) komplétte Ánzahl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кампле́кт

(лац. complectus = поўны)

1) поўны набор прадметаў, якія маюць агульнае прызначэнне і складаюць што-н. цэлае (напр. к. падручнікаў, к. музычных інструментаў);

2) пэўная колькасць асоб, устаноўленая па штату (напр. к. вучняў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

блок-кампле́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блок-кампле́кт блок-кампле́кты
Р. блок-кампле́кта блок-кампле́ктаў
Д. блок-кампле́кту блок-кампле́ктам
В. блок-кампле́кт блок-кампле́кты
Т. блок-кампле́ктам блок-кампле́ктамі
М. блок-кампле́кце блок-кампле́ктах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

компле́кт кампле́кт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарніту́ра, -ы, ж. (спец.).

Камплект друкарскіх шрыфтоў аднаго малюнка, але розных памераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ска́т

‘камплект колаў, дэталей для аўтамабіля’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ска́т ска́ты
Р. ска́та ска́таў
Д. ска́ту ска́там
В. ска́т ска́ты
Т. ска́там ска́тамі
М. ска́це ска́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)