Verbum

вы́здаравець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Стаць зноў здаровым, паправіцца пасля хваробы.

|| незак. выздара́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выздараўле́нне, -я, н.

уз’ядна́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак.

Аб’яднацца зноў.

У. з сям’ёй.

|| незак. уз’ядно́ўвацца, -аецца.

|| наз. уз’ядна́нне, -я, н.

спача́тку, прысл.

1. Перш за ўсё; у першы момант.

С. падумай, а потым гавары.

2. Яшчэ раз; зноў.

Пачаць жыццё с.

на́нава, прысл.

1. Не так, як раней, іначай, па-новаму.

Перапісаць заяву н.

2. Яшчэ раз; зноў, спачатку.

Пачаць усё н.

уваскрэ́снуць, -ну, -неш, -не; уваскрэ́с, -сла; -ні́; зак.

1. У рэлігійна-містычных уяўленнях: стаць зноў жывым.

2. перан. Набыць новыя сілы, стаць зноў бадзёрым, ажыць.

У. духам.

3. перан. Праявіцца з ранейшай сілай; адрадзіцца, аднавіцца.

Ва ўспамінах уваскрэсла мінулае.

|| незак. уваскраса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. уваскрэ́сенне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

уз’ядна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што з чым (высок. і афіц.).

Аб’яднаць зноў.

|| незак. уз’ядно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уз’ядна́нне, -я, н.

уваскрэ́слы, -ая, -ае.

1. У рэлігійных уяўленнях: які ўваскрэс, вярнуўся да жыцця.

2. перан. Які зноў ажыў, праявіўся з ранейшай сілай.

Уваскрэслае ў памяці мінулае.

адраджэ́нне, -я, н.

1. Аднаўленне, уздым пасля перыяду заняпаду, разбурэння, з’яўленне зноў.

А. прамысловасці.

2. Эпоха Рэнесансу — перыяд росквіту навук і мастацтваў у Еўропе пасля Сярэдневякоўя.

сканда́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Падзея, учынак, якія ганьбяць яе ўдзельнікаў.

Палітычны с.

2. Сварка з крыкам, лаянкай і пад.

У пятай кватэры зноў с.