во́тчынны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вотчыны. Вотчынныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каланізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Захапіўшы чужую краіну, ператварыць (ператвараць) у калонію (у 1 знач.).

2. Засяліць (засяляць) свабодныя землі перасяленцамі, каланістамі.

|| наз. каланіза́цыя, -і, ж.

|| прым. каланізацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да даліны. Далінныя лугі. Далінныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абло́гавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і абложны (у 1 знач.). Аблогавыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абалоны. Абалонныя землі. Абалонныя лугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жму́дскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жмудзі, належыць ёй. Жмудскія землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаліўны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Такі, які не патрабуе штучнага арашэння. Непаліўныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазасяля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Засяліць усё, многае. Пазасяляць новыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыразны́, ‑ая, ‑ое.

Далучаны да чаго‑н. шляхам межавання, прырэзкі. Прыразныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырубе́жны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля рубяжа; прыгранічны. Прырубежная паласа. Прырубежныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)