зуде́ть​II несов., разг.

1. (издавать звенящий звук) звіне́ць, гусці́;

2. (докучать одним и тем же) дакуча́ць, назаля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дры́нкаць несов., прост.

1. (издавать дребезжащий звук) бренча́ть; дребезжа́ть;

2. бренча́ть;

д. на балала́йцы — бренча́ть на балала́йке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бабу́хаць несов., разг.

1. (с шумом бросать, плескать) бу́хать, у́хать;

2. (издавать звук; раздаваться — о звуке) бу́хать, ба́хать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змякчы́цца сов., в разн. знач. смягчи́ться;

ску́ра ~чы́лася — ко́жа смягчи́лась;

гнеў ~чы́ўся — гнев смягчи́лся;

гук ~чы́ўся — звук смягчи́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыга́ць несов.

1. разг. (издавать громкий звук при отрыжке) рыга́ть;

2. груб., прост. (извергать ртом принятую пищу) блева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпо́кнуць сов., разг.

1. (издать хлопающий звук) хло́пнуть;

ко́рак ~нуў — про́бка хло́пнула;

2. ло́пнуть;

ля́мпачка ~нула — ла́мпочка ло́пнула

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сугу́к ’зычны гук’ (Станк.). Як лінгвістычны тэрмін калька т. зв. культурных еўрапейскіх тэрмінаў, параўн. чэш. souhlaska, макед. согласка і пад., у аснове якіх лац. consonāns ’тс’ (Сной₂, 680); варыянт зычны або сугалосны гук (зык) ’тс’ (Некр. і Байк.) калькуе рус. согла́сный звук, у сцягненай форме параўн. славен. soglasnik, серб.-харв. сугласник ’тс’ (ESSJ SG, 1, 240). Да су- і гук, да семантыкі параўн. сугу́чны ’калі гук да гуку пасуе’ (Варл.), г. зн. ’які вымаўляецца разам з галосным’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аднаста́йны

1. однообра́зный; моното́нный;

2. (издающий один и тот же звук) однозву́чный;

3. (согласованный) единообра́зный;

4. (по составу) одноро́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сип​I м., прост.

1. (сипота) сіпата́, -ты́ ж., сі́пка, -кі ж.;

2. (сиплый звук) сіп, род. сі́пу м., сіпе́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смягчи́ться в разн. знач. змякчы́цца, памякчэ́ць;

ко́жа смягчи́лась ску́ра змякчы́лася (памякчэ́ла);

гнев смягчи́лся гнеў змякчы́ўся (памякчэ́ў);

звук смягчи́лся лингв. гук змякчы́ўся (памякчэ́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)