звук в разн. знач. гук, род. гу́ку м.;

◊

ни звука ні гу́ку;

пусто́й звук пусты́ гук.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ёт м., лингв. (звук) йот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

йот лингв. (звук) ёт, род. ёта м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

редуци́рованный рэдукава́ны;

редуци́рованный звук лингв. рэдукава́ны гук;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэдукава́ны спец. редуци́рованный;

○ р. гук — редуци́рованный звук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зу́мкаць несов., разг. (издавать однообразный звенящий звук) зуде́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счуць сов., разг. почу́ять, учу́ять; (звук) заслы́шать, услы́шать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пу́канка ’груша, яблык, які сам зваліўся з дрэва, паданка’ (Янк. 2; ветк., Мат. Гом.; Растарг.). Ад пу́каць ’падаць’, параўн. у Насовіча: “падать, издавая звук”.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абзыва́цца несов., разг. отзыва́ться; отклика́ться; подава́ть го́лос; издава́ть звук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абазва́цца сов., разг. отозва́ться; откли́кнуться; пода́ть го́лос; изда́ть звук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)