перакрэ́сліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.
Закрэсліць зусім, цалкам або ў многіх месцах.
П. старонку. П. рукапіс. П. былое сяброўства (перан.: звесці на нішто яго ролю, значэнне).
|| незак. перакрэ́сліваць, -аю, -аеш, -ае; наз. перакрэ́сліванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; зак.
1. каго (што). Звесці ўніз усіх, многіх.
П. дзяцей з ганка на двор.
2. каго (што). Адвесці на другое месца ўсіх, многіх.
П. коней убок.
3. што. Пра сутаргу: раптоўна і балюча скараціць мышцы.
Сутарга пазводзіла ногі.
4. каго-што. Звесці куды-н., злучыць, аб’яднаць у што-н. усіх, многіх.
П. палкі ў дывізію.
5. каго-што. Знішчыць, перавесці ўсіх, многіх ці ўсё, многае.
П. лясы.
6. перан., каго. Збіць з правільнага шляху ўсіх, многіх.
Гэта такія сябры пазводзілі хлопцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паку́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
1. звычайна безас. Звесці курчам. Рукі пакурчыла.
2. Пагнуць, пакрывіць усё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разнаста́іць, ‑стаю, ‑стаіш, ‑стаіць; незак., што.
Кніжн. Рабіць разнастайным. Разнастаіць мову можна пры дапамозе сінонімаў і не трэба старацца звесці іх. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмежава́цца, -мяжу́юся, -мяжу́ешся, -мяжу́ецца; -мяжу́йся; зак.
1. Не пайсці ў сваіх дзеяннях далей чаго-н., звесці дзейнасць да пэўнага кола пытанняў, задаволіцца чым-н.
А. дасягнутым.
2. Вызначыць мяжу якога-н. участка зямлі; з’явіцца мяжой чаго-н.
|| незак. абмяжо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вы́куркалявацца ’звесці канцы з канцамі’ (КЭС, лаг.). Запазычанне з польск. wykarkulować ’разлічыць, скамбінаваць’ або самастойнае ўтварэнне ад калькуляцыя, калькуляваць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сашчы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Шчыпкамі сарваць, абарваць што‑н. Сашчыкаць лісце. // Шчыкаючы, звесці на нішто. Яўген Мікалаевіч, бывае, забудзецца і сашчыкае, з’есць нішчымны хлеб. Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́тлуміць ’выманіць’ (Нас.); ’задушыць, звесці са свету’ (Шат.). Запазычанне з польск. wytłumić ’заглушыць, заду-шыць’ або вытворнае ўжо на беларускай глебе ад запазычанага з польскай тлуміць (< tłumić) (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перевести́III сов.
1. (истребить) разг. пераве́сці, мног. папераво́дзіць; зве́сці, мног. пазво́дзіць; вы́нішчыць, зні́шчыць, мног. пазнішча́ць; вы́весці, мног. павыво́дзіць;
2. (попусту истратить) разг. пераве́сці, мног. папераво́дзіць, зве́сці, мног. пазво́дзіць, дарэ́мна растра́ціць, змарнава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сашчыпа́ць, ‑шчыплю, ‑шчыплеш, ‑шчыпле; зак.
1. што. Шчыпкамі сарваць, абарваць што‑н. Сашчыпаць клубні з карча. // Шчыплючы пакрыху, звесці на нішто. Сашчыпаць кавалак хлеба.
2. каго-што. Ушчыпнуць шмат разоў; пакрыць шчыпкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)