Віншо́ўнік ’віншавальнік’ (Шпіл., Нас.); параўн. яшчэ славац. vinšovník ’тс’; ’зборнік віншаванняў’. Утворана ад прыметніка *віншоўны < ст.-польск. winszowny ’віншавальны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бі́блія, ‑і, ж.
Зборнік «свяшчэнных кніг», якія змяшчаюць міфы і догматы іудзейскай і хрысціянскай рэлігій.
[Грэч. biblía — кнігі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апавяда́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Невялікі мастацкі эпічны твор як жанр.
Зборнік апавяданняў.
2. Славеснае паведамленне пра якія-н. падзеі, з’явы.
Хлапчукоў захаплялі апавяданні камандзіраў пра ваенныя паходы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хрэстама́тыя, -і, мн. -і, -тый, ж.
Вучэбны дапаможнік: зборнік выбраных твораў або ўрыўкаў з іх.
|| прым. хрэстаматы́йны, -ая, -ае.
Х. матэрыял.
Хрэстаматыйная ісціна (перан.: простая, агульнавядомая).
|| наз. хрэстаматы́йнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пе́сеннік, а, мн. -і, -аў, м.
1. Зборнік песень.
2. Выканаўца песень.
3. Аўтар тэксту песень або кампазітар песеннай музыкі.
Паэт-п.
|| ж. пе́сенніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узакане́нне ср., уст. (распоряжение, имеющее силу закона) узаконе́ние;
збо́рнік ~няў — сбо́рник узаконе́ний
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэцэ́нзія, -і, мн. -і, -зій, ж.
Крытычны водзыў пра што-н. напісанае, створанае, пра спектакль, фільм і пад.
Р. на паэтычны зборнік.
Аддаць манаграфію на рэцэнзію.
Станоўчая р.
|| прым. рэцэнзі́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Канты́чка ’зборнік духоўных песень і кантаў’, (ТСБМ, Нас., Гарэц., Нік. Очерки) запазычана з польск. kantyczka ’тс’, якое з лац. canticum ’песня, спеў’ (Слаўскі, 2, 46).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
укла́сці², -ладу́, -ладзе́ш, -ладзе́; -ладзём, -ладзяце́, -ладу́ць; -ла́ў, -ла́ла; -ладзі́; -ла́дзены; зак., што.
Стварыць, напісаць што-н., падабраўшы і аб’яднаўшы якія-н. матэрыялы.
У. слоўнік.
У. зборнік практыкаванняў.
|| незак. уклада́ць, -а́ю. -а́еш, -а́е.
|| наз. уклада́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
канты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Уст. Зборнік каталіцкіх царкоўных песень і кантаў 2. З кантычкамі ў руках маліліся на касцельным ганку некалькі жанчын. Чорны.
[Польск. kantyczka.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)