Verbum

уда́члівы, -ая, -ае.

Такі, якому ўсё ўдаецца, справы якога заўсёды завяршаюцца ўдачай.

У. чалавек.

|| наз. уда́члівасць, -і, ж.

абібо́к, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., неадабр.).

Гультай, лежабок, лайдак.

А. заўсёды шукае лёгкай работы.

|| прым. абібо́цкі, -ая, -ае.

адно́лькавы, -ая, -ае.

Такі самы, які нічым не адрозніваецца ад іншых; такі, як заўсёды.

Аднолькавыя ўмовы.

|| наз. адно́лькавасць, -і, ж.

прадрака́нне, -я, н. (кніжн.).

1. гл. прадрачы.

2. мн. -і, -яў. Прадказанне, прароцтва, тое, што прадракаюць.

Прадраканні не заўсёды збываюцца.

ашча́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м. (разм.).

Грошы або іншыя матэрыяльныя каштоўнасці як прадмет або вынік ашчады.

Гаспадыня заўсёды мела а.

ве́чна, прысл.

1. Бясконца, спрадведку; на працягу вякоў.

Матэрыя існуе в.

Жыць в. ў памяці народа.

2. Пастаянна, заўсёды.

Брат в. заняты.

ко́мпас, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для вызначэння старон свету, у якім намагнічаная стрэлка заўсёды паказвае на поўнач.

|| прым. ко́мпасны, -ая, -ае.

пры́цемак, -мку, м.

Паўзмрок, паўцемра пасля заходу сонца ці перад яго ўсходам або ў дрэнна асветленым памяшканні, месцы.

Набліжаўся п.

У гэтым пакоі заўсёды п.

міга́льны, -ая, -ае (спец.).

1. Звязаны з працэсам мігання, які служыць для мігання.

Мігальная перапонка вока.

2. Забяспечаны раснічкамі, якія заўсёды знаходзяцца ў руху.

М. эпітэлій.