за́саўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -савак, ж.

Рухомая металічная або драўляная планка на прабоях для запірання дзвярэй.

Зачыніць дзверы на засаўку.

|| прым. за́савачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак.

1. што. Зачыніць на зашчапку.

З. дзверы.

2. каго-што. Пакінуць каго-н. у памяшканні, зашчапіўшы дзверы.

З. дзіця ў хаце.

|| незак. зашчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашчапі́цца, -чаплю́ся, -чэ́пішся, -чэ́піцца; зак.

1. Застаўшыся ў памяшканні, зачыніць дзверы на зашчапку.

З. ў хаце.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зачыніцца на зашчапку (пра дзверы).

|| незак. зашчапля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

створи́ть сов.

1. уст. (затворить створчатый предмет) зачыні́ць, счыні́ць;

створи́ть воро́та зачыні́ць (счыні́ць) варо́ты;

2. спец. (совместить два предмета) сумясці́ць;

створи́ть две ве́хи сумясці́ць дзве ты́чкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачы́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зачыніць.

•••

Дзверы зачынены перад кім гл. дзверы.

Пры зачыненых дзвярах гл. дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачы́нены закры́тый, затво́ренный; за́пертый; захло́пнутый; см. зачыні́ць;

◊ пры ~ных дзвяра́х — при закры́тых дверя́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачыня́ць несов. (дверь, окно, шкатулку и т.п.) закрыва́ть, затворя́ть; запира́ть; захло́пывать; см. зачыні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазамыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Замкнуць, зачыніць на замок, на ключ усё, многае або ўсіх, многіх. Пазамыкаць шуфляды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Засунуць, усунуць куды‑н. усё. многае. Пазасоўваць за пояс сякеры. □ Зянькевіч спрытна пазасоўваў газеты пад салдацкую кашулю. П. Ткачоў. // Разм. Зачыніць унутр чаго‑н. усё, многае. Пазасоўваць шуфляды ў стол.

2. Разм. Зачыніць на засаўку ўсё, многае. Пазасоўваць дзверы.

3. Разм. Падзець невядома куды ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запахну́ть сов.

1. (одежду) захіну́ць, мног. пазахіна́ць;

2. (дверь и т. п.) разг. зачыні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)