змеяе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца пераважна змеямі, яшчаркамі, жабамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пробавля́ться несов., разг.

1. (довольствоваться) здаво́львацца, задавальня́цца;

2. (кормиться) жыві́цца, кармі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца пераважна насякомымі, у прыватнасці восамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных з доўгім хвастом і канічнай дзюбай, якая жывіцца пераважна насеннем травяністых раслін.

2. Цёплая хустка з канапляных нітак (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Квітава́цца ’жывіцца, карміцца, эканоміць, быць ашчадным, вяртаць доўг, разлічвацца’ (Сл. паўн.-зах., Весці, 1969, 4, 132). Гл. квіт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мурашкае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Наземнае млекакормячае сямейства сумчатых мурашкаедаў, якое жывіцца галоўным чынам мурашкамі і тэрмітамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зажыві́цца, ‑жыўлюся, ‑жывішся, ‑жывіцца; зак.

Разм.

1. Заспакоіць голад, наесціся. Гэтым кавалкам ты не зажывішся.

2. Атрымаць выгаду; пажывіцца. Чужым дабром не зажывішся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расліннае́дны, ‑ая, ‑ае.

Які жывіцца раслінамі або іх сокам. Расліннаедная жывёліна. // у знач. наз. расліннае́дныя, ‑ых. Род жывёлін, рыб, насякомых, якія жывяцца раслінамі або іх сокам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тля, ‑і, ж.

1. Дробнае насякомае-шкоднік атрада раўнакрылых, якое жывіцца сокам раслін. Капусная тля.

2. Разм. Пра нікчэмнага чалавека. [Клопікаў:] — Хто я ёсць? Сірата божая? Тля беспрытульная? Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажыўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

Разм. Жывіцца чым‑н. Па-ранейшаму на поле нашай вёскі, на загоны бульбы, як на свае, выходзяць сабе пажыўляцца дзікі, і ніхто гэтаму не дзівіцца. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)