Verbum

перапраша́льны, -ая, -ае.

Які выяўляе жаданне перапрасіць каго-н. за што-н.

П. тон.

|| наз. перапраша́льнасць, -і, ж.

пра́гнасць, -і, ж.

1. Празмернае імкненне задаволіць якое-н. жаданне.

Есці з прагнасцю.

2. Ненасытнасць, жадлівасць.

П. чалавечая.

зажада́цца, -а́ецца; безас.; зак.

Узнікнуць, з’явіцца ў каго-н. (пра жаданне), захацецца.

◊

Зажадалася кабыле воцату (разм., асудж.) — захацелася невядома чаго.

спа́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., спі́цца; спа́лася; безас., незак.

Пра жаданне, магчымасць спаць.

На свежым паветры добра спіцца.

сверб, -у, м.

1. Адчуванне казытлівага нервовага раздражнення скуры.

2. перан. Нецярплівае жаданне чаго-н., імкненне да чаго-н.

Пісьменніцкі с.

ва́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца; незак.

1. Вызначаць сваю вагу шляхам узважвання.

2. Праяўляць жаданне, намервацца зрабіць што-н. (разм.).

В. ударыць кіем.

разгавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; зак., каго (што) (разм.).

Выклікаць у кім-н. жаданне ўключыцца ў гаворку, пачаць гаварыць.

Р. прысутных на сходзе.

Р. маўчуноў.

шы́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., шы́ецца; незак.

1. Вырабляцца шыццём.

2. безас. Пра жаданне або магчымасць шыць (разм.).

Мне сёння не шыецца.

гато́ўнасць, -і, ж.

1. Стан, пры якім усё зроблена, падрыхтавана да чаго-н.

Баявая г.

2. Згода, жаданне зрабіць што-н.

Выказаць г. выканаць заданне.

злосць, -і, ж.

1. Пачуццё варожасці, жаданне прычыняць зло.

Немець злосці на каго-н.

2. Пачуццё гневу, раздражнення.

Гаварыць са злосцю.

З. разбірае каго-н.