Verbum

сцвярджэ́нне, -я, н.

1. гл. сцвярджаць і сцвердзіць.

2. Палажэнне, думка, якой даводзяць што-н.

Правільныя сцвярджэнні.

угрунтава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́ецца; зак.

Устанавіцца, усталявацца.

Адносна рэферэндуму ўгрунтавалася пэўная думка.

|| незак. угрунто́ўвацца, -аецца.

удакладне́нне, -я, н.

1. гл. удакладніць.

2. мн. -і, -яў. Думка, падрабязнасць, дэталь, якія ўдакладняюць што-н.

Удакладненні да рэзалюцыі.

катэгары́чны, -ая, -ае.

Безумоўны, рашучы, які не дапускае пярэчанняў.

К. загад.

Катэгарычнае патрабаванне.

Катэгарычная думка.

К. адказ.

|| наз. катэгары́чнасць, -і, ж.

фармулёўка, -і, ДМ -лёўцы, мн. -і, -лёвак, ж.

1. гл. фармуляваць.

2. Сфармуляваная думка, формула (у 1 знач.).

Выразная ф.

прапісны́, -а́я, -о́е.

1. Які прызначаны, служыць для прапіскі.

П. лісток.

2. Агульнавядомы, пазбаўлены арыгінальнасці.

◊

Прапісная ісціна — усім вядомая, хадульная думка.

глу́пства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Дурны ўчынак, думка, недарэчнасць.

2. Што-н. нязначнае, дробязнае.

Не варта гаварыць пра г.

бытава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; незак.

Існаваць, мець месца.

Такая думка даўно бытуе ў народзе.

|| наз. бытава́нне, -я, н.

Б. вуснай народнай творчасці.