скунс, -а, мн. -ы, -аў, м.
Драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам, які выдзяляе рэзкі смярдзючы пах, водзіцца ў Паўночнай і Цэнтральнай Амерыцы, а таксама футра гэтага звярка.
|| прым. ску́нсавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гарнаста́й, ‑я, м.
Пуншы драпежны звярок сямейства куніцавых, зімой белы з чорным кончыкам хваста. // Футра гэтага звярка. Шапка з гарнастая.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́баль, ‑я, м.
1. Невялікі драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам бурай афарбоўкі.
2. Футра гэтага звярка. Абшыты собалем каўнер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яно́т, ‑а, М яноце, м.
1. Невялікі драпежны звярок з цёмна-жоўтым густым футрам.
2. Футра гэтага звярка. Каўнер з янота.
[Ад лац. geneta.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хи́щный драпе́жны; (жадный) пра́гны, хці́вы;
хи́щные живо́тные драпе́жныя жывёлы;
хи́щный взгляд пра́гны (хці́вы) по́зірк.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
і́лька, ‑і, ДМ ільцы; Р мн. ілек; ж.
Драпежны пушны звярок сямейства куніцавых, які водзіцца ў Паўночнай Амерыцы. // Футра гэтага звярка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драпе́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Драпежная жывёліна.
Лясныя драпежнікі.
2. перан. Драпежны (у 2 знач.) чалавек.
3. перан. Той, хто нажываецца на абрабаванні каго-н., на раскрадванні грамадскага набытку.
|| ж. драпе́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. драпе́жніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
со́баль, -я, мн. -і, -яў, м.
Драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам бурага колеру, а таксама футра гэтага звярка.
|| прым. сабалёвы, -ая, -ае, сабалі́ны, -ая, -ае і со́балевы, -ая, -ае.
Сабалёвая шапка.
Сабаліныя бровы (перан.: густыя, цёмныя, шаўкавістыя; нар.-паэт.). Собалевы след.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
І́лька ’драпежны пушны звярок сямейства куніцавых’ (ТСБМ). Рус. и́лька, укр. і́лька. Запазычанне з н.-ням. ilk ’тхор’, с.-н.-ням. ilke, illike (Фасмер, 2, 127) праз рус. мову.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
смярдзю́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Невялікі драпежны звярок з каштоўным футрам, які выдзяляе смярдзючы рэзкі пах; скунс.
2. Назва розных раслін (траў), якія вызначаюцца вострым непрыемным пахам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)