драпе́жны, -ая, -ае.

1. Які корміцца жывёламі (пра звяроў, птушак і пад.).

Д. звер.

Драпежныя рыбы.

2. перан. Прагны, поўны імкнення авалодаць кім-, чым-н., захапіць што-н., а таксама такі, што выражае такое імкненне.

Драпежная натура.

Д. погляд.

|| наз. драпе́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драпе́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. драпе́жны драпе́жная драпе́жнае драпе́жныя
Р. драпе́жнага драпе́жнай
драпе́жнае		 драпе́жнага драпе́жных
Д. драпе́жнаму драпе́жнай драпе́жнаму драпе́жным
В. драпе́жны (неадуш.)
драпе́жнага (адуш.)		 драпе́жную драпе́жнае драпе́жныя (неадуш.)
драпе́жных (адуш.)
Т. драпе́жным драпе́жнай
драпе́жнаю		 драпе́жным драпе́жнымі
М. драпе́жным драпе́жнай драпе́жным драпе́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

драпе́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. драпе́жны драпе́жная драпе́жнае драпе́жныя
Р. драпе́жнага драпе́жнай
драпе́жнае		 драпе́жнага драпе́жных
Д. драпе́жнаму драпе́жнай драпе́жнаму драпе́жным
В. драпе́жны (неадуш.)
драпе́жнага (адуш.)		 драпе́жную драпе́жнае драпе́жныя (неадуш.)
драпе́жных (адуш.)
Т. драпе́жным драпе́жнай
драпе́жнаю		 драпе́жным драпе́жнымі
М. драпе́жным драпе́жнай драпе́жным драпе́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

драпе́жны прям., перен. хи́щный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драпе́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які корміцца іншымі жывёлінамі (пра звяроў, птушак і пад.). Драпежны звер. Судак — драпежная рыба. □ У лесе жылі звяры і драпежныя птушкі: каршуны, совы, пугачы, ястрабы. Колас. // Які належыць, уласцівы такім жывёлінам. Кручкаватая драпежная дзюба раскрылася, на Сашку ўставілася мёртвае злоснае вока. Даніленка. З другога ж боку, гэты самы гук, драпежны і злосны, памагаў .. [Сяргею] крыху агледзецца і больш-менш пэўна вызначыць сваё становішча, бо ён заблытаўся ў незнаёмай мясцовасці. Колас.

2. перан. Поўны імкнення да нажывы; прагны, хцівы (пра чалавека). Драпежная натура. □ Постаць цара вынікала ва ўяўленні ў сваёй страшнай дваістасці: цар лагодны, партрэтны цар, і цар, паказаны ў кніжачцы, драпежны цар — ашуканец са злосна вышчаранымі зубамі, гатовымі грызці людское цела. Колас. // Які выражае прагнасць, сквапнасць, хцівасць. Драпежны выраз твару. Драпежны позірк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драпе́жны

1. Raub-; заал драпе́жныя жывёлы Ráubtiere pl;

драпе́жныя пту́шкі Ráubvögel pl;

2. перан ráubgierig, ráublustig, räuberisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Драпе́жны ’драпежны’ (БРС, Нас., Касп., Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з польск. drapieżny ’тс’ (запазычанне ўжо ў ст.-бел. мове, гл. Булыка, Запазыч., 101). З польск. мовы ўзяты і шматлікія вытворныя: драпе́жыць, драпе́жства (Нас.), драпе́жнік, драпе́жніцкі, драпе́жніцтва (БРС); яны вядомы і ў ст.-бел. мове (Булыка, там жа). Насуперак Трубачову (Эт. сл., 5, 102) ст.-рус. драпежити з’яўляецца звычайным паланізмам. Здаецца, Слаўскі (1, 161) лічыць бел. драпе́жны, драпе́жыць роднаснымі з польск. лексемамі, што вельмі няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ашчэ́р, -у, м.

Выскал; рот з вышчаранымі зубамі.

Драпежны а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жу́жаль, -я, мн. -і, -яў, м.

Драпежны начны жук (шкоднік азімых).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ravening [ˈrævənɪŋ] adj. lit. драпе́жны, пра́гны; пражэ́рлівы;

a ravening beast драпе́жны звер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)