шарава́ры, ‑аў; адз. няма.
Доўгія шырокія штаны, сабраныя каля шчыкалатак, якія звычайна мужчыны засоўваюць у боты, а жанчыны носяць навыпуск. Мужчыны носяць шырокія, увабраныя ў боты шаравары, доўгія, ніжэй калена, вышываныя кашулі. Сачанка. // Шырокія спартыўныя штаны (доўгія ці кароткія). Хлопчыку цёпла ў шарсцяным світэры і лыжных шараварах. Шыловіч.
[Перс.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́тлы, ‑аў; адз. няма.
Разм. пагард. Доўгія нерасчасаныя валасы; кудлы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
1. гл. абматаць.
2. Тое, чым абматана што-н. (спец.).
Ізаляцыйная а.
3. звычайна мн. Доўгія палосы матэрыі для абмотвання ног ад чаравікаў да кален.
Салдацкія абмоткі.
|| прым. абмо́тачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ды́бы ’хадулі; доўгія ногі’ (БРС). Гл. ды́ба́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ста́ер, ‑а, м.
Спартсмен, які спецыялізуецца ў бегу ці гонках на доўгія дыстанцыі.
[Англ. stayer — вынослівы чалавек.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асцё, ‑я, н., зб.
Тонкія, доўгія асцюкі на каласах некаторых злакаў (ячменю, жыта, пшаніцы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дли́нный в разн. знач. до́ўгі;
◊
дли́нный язы́к до́ўгі язы́к;
дли́нный рубль до́ўгі рубе́ль;
дли́нные ру́ки до́ўгія ру́кі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пэ́йсы, ‑аў; адз. пэйса, ‑ы, ж.
1. Доўгія пасмы валасоў ля скроняў, якія пакідаюцца непадстрыжанымі (у патрыярхальных яўрэяў). Хаім быў худы чалавек з рыжай барадой, даўгімі пэйсамі і надзвычай хітрымі чорнымі вачыма. Чарнышэвіч.
2. Разм. пагард. Пра доўгія раскудлачаныя валасы.
[Стараж.-яўр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гры́ва, ‑ы, ж.
1. Доўгія валасы на шыі некаторых жывёл. Конская грыва. Львіная грыва. // Разм. пагард. Пра доўгія валасы ў чалавека.
2. Прадаўгаватае ўзвышша, парослае лесам або травой. Дняпро плыве ўдалеч за грывы лясныя, у стэпе казацкім іскрыцца, як мора. Вялюгін. // перан.; чаго. Пра ўсё, што нагадвае сабой доўгія распушчаныя валасы. Грыва чорнага дыму. □ Цягнуцца па цячэнню грывы водарасцяў — зялёныя, сакавітыя. Карпюк.
•••
І ў хвост і ў грыву гл. хвост.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паве́к, прысл.
На доўгія гады, назаўсёды, навек. Трывог дакучлівыя цені Павек не прыйдуць больш назад. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)