пазрыва́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Зрыць што-н. у многіх месцах, зрыць усё, многае.

Дзікі пазрывалі ўсё поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панарыва́ць³, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.

Нарыць чаго-н. у вялікай колькасці або ў многіх месцах.

Дзікі панарывалі зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сиза́рь зоол.

1. дзі́кі го́луб;

2. (сизый голубь) шы́зы го́луб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзікава́ты, -ая, -ае.

Трохі дзікі (у 2 і 5 знач.).

Характар у старога быў пануры, д.

Дзікавата (прысл.) паводзіць сябе.

|| наз. дзікава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казяро́г, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. (з вялікай літары). Адно з 12 сузор’яў Задыяка.

Нарадзіцца пад знакам Казярога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́нга,

Дзікі сабака, які водзіцца ў Аўстраліі.

[Англ. dingo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́руш, -ы, Т -шшу, ж.

Што-н. некранутае (нявораная зямля, дзікі лес, грыбное месца і пад.); некранутая паверхня чаго-н.

Неаглядная н. тундры.

|| прым. не́рушны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клі́нтух, ‑а, м.

Птушка сямейства галубоў; дзікі голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўдзі́кі, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова цывілізаваны, амаль дзікі. Паўдзікія плямёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зе́бра, ‑ы, ж.

Дзікі афрыканскі конь з паласатай афарбоўкай цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)